ادبيات جنگ براي كودكان و نوجوانان آري يا نه؟/حسين بكايي

ادبيات جنگ را بايد به گونه اي به بچه ها منتقل كرد كه جنبه دفاعي آن برساير جنبه ها ارجحيت داشته باشد چرا كه كودكان از لحظه اي كه حس اجتماعي در آنان شكل مي گيرد و ميت وانند خود را عضوي از اجتماع امت بدانند، مي توانند مفهوم جنگ را هم بفهمند، اما اين كه نويسندگان ايراني چقدر مهارت در نگارش چنين موضوعي را دارند، موضوعي است كه بايد در مورد آن بحث كرد. به نظر من نويسندگان ما گره هايي را در گذشته در زمينه نگارش اين نوع ادبيات براي خود ايجاد كرده اند كه امروز حتي با دندان هم نمي توان آن گره ها را باز كرد. البته تنها در دوره اي جنگ است كه بايد با نظم و انظباط خاصي به مقوله ي جنگ نگاه كرد كه چرا كه در آن دوره شرايط آساني در جامعه حاكم نيست و نويسندگان بايد به مدد اين نظم جامعه را براي پذيرش شرايط سخت آماده كنند اما وقتي كه شرايط جنگي تمام مي شود مقوله ي جنگ به مقولات معمولي، تاريخي و اجتماعي مي پيوندند پس بايد ما بتوانيم اين جنگ را با هر جنگ ديگري در دنيا قياس كنيم. ادبيات جنگ يا مقاومت و ايثار ژانر خاصي از ادبيات است كه از قضاي روزگار با زبان فارسي قرابت ديرينه اي دارد. يعني وقتي ما به تاريخ نگاه مي كنيم، ميب ينيم زبان فارسي امروز ما، از زماني شكل گرفت كه اولين نوشته هاي فارسي يعني شكل گرفته است كه ماهيت آنها تماماً حماسي و « شاهنامه ها » يا « خداين امه ها » ملي است، سپس مي توان اين ادبيات را هم براي كودكان مطرح كرد مشروط بر اينكه جنبه حماسي آن وجهه قالب شود، همان گونه كه در ادبيات جنگ بايد بحث دفاعي آن براي كودكان ارجحيت داشته باشد.
(شاهد انديشه
فصلنامه فرهنگي و پژوهشي
نشريه تخصصي معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگي)