خدایا تو گواه باش من آمدم ، ولی لیاقت شهادت نداشتم و مجروح گردیدم
نحوه جانبازی و روحیه ایثار طلبی این عزیز بزرگوار
بعد از عملیات بدر نیروهای قزوینی در محورهای عملیاتی جزیره شمالی و جنوبی و طلایه که مشرف به جزیره جنوبی مجنون بود مستقر شده بودند که شهید صادق انبارلوئی هم بعنوان نیروی داوطلب جزء این نیروها بود و وقتی وارد منطقه شدن با منهدم شدن سنگر کمین در منطقه عملیاتی طلایه روبرو شدن که دشمن چند نفر از نیروهای رزمنده را در نیمه شب به شهادت رسانده و سنگر کمین را پس از مین کاری عقب نشینی کردن (منظور نیروهای دشمن) شهید صادق پس از روبرو شدن با این وضعیت اتفاق افتاده و شهید شدن مجید قنبری برادر شهید عبدالحسین قنبری با چند نفر نیروی داوطلب شده تا این عزیزان را که در تیر راس دشمن بود و با شرایط و موقعیت دشوار بود از آن سنگر رها ساخته تا آنها را به خانواده هایشان انتقال داده و از چشم به راهی خلاص یابند . آقا صادق پس از رسیدن به سنگر کمین و خنثی سازی تله های انفجاری که در زیر جنازه کار گذاشته بودن و خنثی کردن مین های کنار سنگر کمین و هنگام خروج از سنگر و انتقال شهدا به عقب ( منظور پشت جبهه ) پای آقا صادق روی مین رفته و پایش را از پائین زانو از دست داد.
البته موفق به انتقال این عزیزان به پشت جبهه نیز گردیدند و ضمناً ناگفته نماند که شرایط دشوار آن منطقه همراه با شرایط موقعیت آن منطقه همراه با آب و نیزار بلند و صدای قورباغه ها و گشت های شناسائی دشمن و سنگرهای کمین و تک تیرانداز با دوربین های مادون شب روبرو بود.
خاطره ای از کمپوت با شهید صادق انبارلوئی قبل از عملیات والفجر مقدماتی در تیپ الهادی
آقا صادق دوست داشت تمام خوراکیها به بچه های رزمنده عادلانه تقسیم شود یک روز من به اتفاق شهید مصیب مرادی جهت شوخی و مزاح به پیش آقا صادق مراجعه کردیم به آقا صادق گفتیم مگر نمی خواهی کمپوت ها از لحاظ نوع آن عادلانه به بچه های رزمنده تقسیم شود گفت چرا ! پس بیا کاغذهای[s1] روی کمپوت را کنده تا نوع آن مشخص نشود آقا صادق قبول کرد و این کار را انجام داد ما از قبل چون می دانستیم مثلاً کمپوت سیب سه خط است، کمپوت گیلاس دارای کد است به راحتی نوع دلخواه را انتخاب کرده به چادر و یا سنگر خود می بردیم یکی از این روزها آقا صادق به سنگر ما رجوع کرد و متعجب بود که گفت من هر سنگری رفتم کمپوت بچه ها یا سیب یا گلابی یا زردآلود بود ولی سنگر شما یا کمپوت گیلاس یا آلبالو یا شلیل است وقتی از راز ما باخبر شد می خواست ما را جریمه نماید و به دنبال ما در محوطه دوید و از آن پس به ما اجازه نمی داد جهت تحویل کمپوت به سنگرش مراجعه کنیم و او به سنگر ما رجوع می کرد و ما هم بخاطر اینکه باز چند لحظه ای شاد باشیم آقا صادق را بدنبال نخود سیاه می فرستادیم و پس از آن به سنگرش کمین کمپوت می زدیم (البته به اتفاق شهید مصیب مرادی و چند نفر از دوستان صمیمی آقا صادق).
آگاه شدن نیروهایش در خصوص جانبازی و قطع پایش قبل از عملیات
نیروهای تدارکات به فرماندهی آقا صادق جهت حمل مهمات و تدارکات داشتند در منطقه جهت عملیات آماده می شدند هر کسی به اندازه وضعیت جسمی که داشت در منطقه فعالیت و زحمت می کشید در این میان بچه ها به دلیل خستگی و فشار کار شروع به ابراز نارضایتی سر داده که مثلا چرا شما به اندازه ما حمل بار نمی کنی و ... و با توجه به اینکه آقا صادق نمی خواست آنها از پای قطع شده خودش مطلع شوند یکی از آن روزها قبل از عملیات بر اثر ترکش خمپاره پای مصنوعی آقا صادق از پایش (منظور بالای زانویش) جدا شد و شروع به غلتیدن در زمین کرد و همه نیروها چون این صحنه را دیدن ، بچه های حمل مجروح را صدا کرده تا آقا صادق را به اورژانس (همان بیمارستان صحرائی) انتقال دهند وقتی به آقا صادق نزدیک شدن مشغول بستن پای قطع شده او با پانسمان شدن ، ناگهان متوجه شدن از پایش خون نمی آید.
آقا صادق شروع به خندیدن کرد و بچه ها متوجه سرکاری ایشان شدند که در آن لحظه بچه ها (منظور رزمندگان) احساس پشیمانی از عملکرد خود نسبت به گذشته و آگاه شدن از فداکاری و ایثار آقا صادق شدند.
امید است با این قلم ناچیز توانسته باشم گوشه ای از رشادتهای این عزیز بزرگوار را به قلم ترسیم کرده باشم.
هدیه هر چند ناقابل تقدیم به خانواده محترم و معظم آن شهید بزرگوار جانباز شهید محمد صادق انبارلوئی
