توصیه شهید محمدی:
شهید یدالله محمدی در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: فرزندانم و برادرانم! ادامه دهنده‌ی راه من باشید، در راه خداوند گام بردارید و در راه او پیکار کنید...
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید یدالله  محمدی، یکم فروردین ماه ۱۳۳۷، در زنجان به دنیا آمد، پدرش ابوطالب و مادرش مطهره نام داشت، تا مقطع متوسطه ادامه تحصیل داد و مدرک دیپلم را اخذ کرد، درجه‌دار نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران بود، ازدواج کرد و صاحب دو فرزند پسر شد.
ادامه دهنده‌ی راه شهدا باشید
این شهید گرانقدر از سوی ارتش جمهوری اسلامی در جبهه حضور یافت و در درگیری با مزدوران بعثی و بر اثر اصابت ترکش خمپاره‌ی دشمن نهم شهریور ماه ۱۳۶۱، در کرخه نور به شهادت رسید و مزار او شهرستان ابهر از استان زنجان واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید یدالله محمدی:
نماز را بپا دارید، نماز شما را از هر گونه گناه و آلودگی دور نگه می‌دارد، فرزندانم و برادرانم! ادامه دهنده‌ی راه من باشید، در راه خداوند گام بردارید و در راه او پیکار کنید.
و تو ای همسر عزیزم! چو زینب(س) باش. او زنی بود که مَردان بزرگ جهان انسانیت، درباره‌ی او حیرت زده و مات و مبهوت هستند، زنی به این قدرت و به این اندازه حلم، بردباری، شهامت و شکیبایی، مادر دهر به دنیا نیاورده است.
او زینب کبری(س)، عصمت صغری، نایب ولایت مطلقه و قهرمان جامعه بود و تنها زنی که در شرق و غرب عالم توانست رهبر قافله‌ی اسرای شهیدپرور و سالار مصیبت‌دیدگان و شهیددادگان و رهنما و آموزگار اسرا در یک سفر اسارت بار، از کربلا تا شام و از شام تا مدینه باشد، سفرش آموزنده و سازنده بود.
از راه حضرت زینب(س) تبعیت کن
حال تو از راه او تبعیت کن و رهبر و هادی فرزندانم باش و آموزگاری با حلم و شکیبایی و با عشق و شجاعت، وارثِ تربیت نونهالانم در ظل توجهات خداوندی و رهبری و هدایت‌گری رهبر و زعیم عالی قدر، خمینی بت‌شکن باش.
و نمایش‌گر مهر، محبت، الفت و رأفت باش و با صبر و حوصله، وظیفه‌ی پدری و مادری را توأمان و در یک آن بر عهده بگیر و فرزندانی با فضل و فضیلت و با دانش و بینش اسلامی و با تَعبُّد و تقوا تحویل جامعه بده، که اگر فرزند صالح و اصلاح شده تربیت کنی و تحویل جامعه بدهی، جامعه اصلاح می‌شود.
شب‌های جمعه فراموشم نکن
تو ای مادر! مرا از شیره‌ی جانت پرورش دادی و شب و روزت را بر بالینم گذراندی. تو را به حق مادری و به حق جَدَّت سوگند می‌دهم که شیرت را و تمام زحمات و رنجت را که در حق من متحمل گشتی، حلال کنی و ملتمسانه و عاجزانه از تو استدعا دارم پس از من، بر مرگ من گریه نکنی و اشک مریزی.
فقط شب‌های جمعه مرا فراموش نکن و تا چندی که هستی، شب‌های جمعه را در انتظارتم، هر بچه‌ای دوست دارد، دست نوازشگر مادر بر سرش باشد، کاش می‌توانستم کفشی ابدی باشم به پایت تا سنگینی وجودت را بر زمین تحمل و ذره‌ای از آن همه زحمات را جبران کنم.
و همچنین، تو ای پدر! مرا ببخش و حلالم کن، شما هم زحمات مرا بیشتر از آن که بتوان در اندیشه‌اش رفت، تحمل کردی، همان‌هایی که از مادرم خواستارم، شما هم به همان نسبت مرا یاری کن و سرپرستی بچه‌هایم را به تو می‌سپارم و پس از من آنها را بی‌سرپرست مگذار.۱ یدالله مُحمّدی 1361/04/29
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین


برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده