تاوه باقلوا

مولود زندیان مادر شهید داریوش عطاران‌رضایی:
پسر اولم محمدرضا که در جبهه مجروح شده بود به بیمارستان سوانح سوختگی تهران برای عیادتش رفته بودیم. بر اثر آتش گرفتن تانک، نیمی از بدن او هم سوخته بود، در همین ایام، داریوش هم به خدمت سربازی رفته و علاقه زیادی داشت که دوران سربازی‌اش را در جبهه‌ها بگذراند.
هر چند ماهی هفت، هشت روزی به مرخصی می‌آمد خیلی خوشحال می‌شدیم. دخترم کفش‌هایش را واکس می‌زد، نسترن لباس‌هایش را اطو می‌زد و من هم برایش نان زنجبیلی می‌پختم و توی ساکش می‌گذاشتم.
آخرین بار که خداحافظی کرد همه چیز مرتب بود. با خواهرانش به کوچه زدیم و بدرقه‌اش کردیم، از زیر قرآن رد شد و تا کاملا از دید ما دور نشد، چشم‌هایم مژه نزد، احساس می‌کردم، این چشم‌ها دیگر قد رعنایش را نمی‌بیند.
جبهه که بود زنگ زد. گفت: مادر یه تاوه باقلوا درست کن و برای من بفرست جبهه. سریع دست به کار شدم وسایلش را خریدم، قدری طول کشید، تاوه باقلوا آماده شده بود اما کسی که آمد باقلوا را ببرد خبر شهادتش را آورده بود و باقلوا در مجلس فاتحه‌اش پخش شد.
داریوش که بیست و دو بهمن به شهادت رسید یاد تولدش در روز بیست و دو بهمن افتادم.
منبع: کتاب آخرین وداع مادران شهدا با فرزندان‌شان