اولین حقوق، نذر زنده نگه داشتن یاد شهدا

اشرف رضائی مادر شهید حسن حسین‌پور:
حسن آقا بیشتر وقتش را در گلزار شهدا و با شهدا می‌گذراند. او برای اینکه نام چهار شهید روستایمان را زنده کند، تقریبا دو سال تمام بطور مداوم در تلاش بود.
روستای ما یعنی«مزرعه محمودی کوهین استان قزوین» چهار شهید دارد، دو نفر از این شهیدان در همین روستا مدفونند و یکی از آنها در گلزار شهدای قزوین و آن یکی هم در بهشت زهرای تهران دفن است.
در روستای ما تقریبا نام و خاطره‌ای از شهدا نبود و مزار این دو شهید نیز وضعیت مناسبی نداشت. از این وضعیت بسیار ناراحت بودم. به پسرم گفتم:«حسن جان! برای این شهدا باید کاری کنی و نام و خاطره‌شان را زنده نگه داری».
چند روز بعد، حسن کار خودش را آغاز کرد. از خانواده شهدا کمک خواست و مدارک، عکس‌ها و خاطرات شهدا را جمع‌آوری نمود. در این راه، دردسرهای زیادی هم کشید. مثلا عکس و خاطره‌ای از شهید«اکبر طارمی» پیدا نمی‌کرد، تا اینکه بعد از تلاش فراوان و با چند واسطه توانست عکس آن شهید را از طریق یکی از اقوامش به دست آورد.
تصاویر شهدا را در یک بنر بزرگ چاپ کرد و بر سر در مسجد روستا نصب نمود تا همه اهالی، شهدای روستایشان را ببینند و بشناسند، در قسمت پایین بنر هم عبارت «اهدایی از تیپ 82 صاحب‌الامر(عج)» را نوشت.
وقتی که حسن به شهادت رسید، اهالی روستا آن بنر را عوض کردند و عکس حسن را هم به جمع چهار شهید روستا اضافه کردند. حالا عکس حسن هم در مسجد و ورودی روستا در کنار دیگر شهدا جای گرفته است.