وصیت نامه شهید رضا حاجی زاده

راهی انتخاب کنید که سعادت بشر در آن باشد

خدايا! تو خود می ‏دانى كه به خاطر عشق و ايمان به تو و اطاعت از دستورات تو، رو به جبهه آورده ام و نه به خاطر پاداش و عذاب، بلكه از روى آگاهى و شناخت شخصى بوده و هيچ عاملى نمی ‏تواند به ايمانم نسبت به تو خللى ايجاد كند.

خدايا! من در عمليات والفجر 4 شركت كردم تا جانم را در راه تو فدا كنم. تو خود شاهد باش در اين راه كوركورانه قدم برنداشتم؛ از روزى كه تو را شناختم، در قلبم جز ايمان پيدا نشد و از همه چيز خود گذشتم.

خدایا! تو به من حورالعين وعده دادى و هم چنين از دوزخ ترساندى. شركت من در اين عمليات به خاطر تو و اسلام عزيز است، شايد توانسته باشم رضاى حق تعالى را به جا آورده باشم.

خدايا! قصد من از جهاد يك احساس يا هوس نبود ، بلكه با شناخت تو و شناخت از اين كه اين سفر بازگشت ندارد ، اين راه را انتخاب كرده ‏ام.

من كوچك تر از آنم كه وصيتى داشته باشم، ولى به عنوان برادر كوچك تر از خودتان ، اين حرف را از من بپذيريد:

هيچ گاه – حتی در سخت‏ ترين شرايط - از خط امام خارج نشده، امام را دعا كنيد كه ما را از همه ی انحرافات نجات داد.

پدر و مادر عزيزم! سلام بر شما كه ابراهيم وار و زينب گونه، فرزند خود را به رشد رسانده و برايش زحمت فراوان كشيدايد، سپس او را راهى جبهه كرديد و با دو دست خود تقديم اسلام عزيز نموديد.

پدر و مادر عزيز! مرا ببخشيد كه نتوانستم دين خود را نسبت به شما ادا نمايم، ولی اميدوارم با شهادتم بتوانم شما را از خود راضى نمايم، البته اگر خداوند اين لياقت را به من داد ، در آن دنيا شفيع شما می ‏شوم.

پدر و مادر عزيزم! در مرگ من گريه نكنيد چون شهادت در راه خدا گريه ندارد و اگر خواستيد براى على اكبر (ع) حسين (ع) كه خيلى از من بالاتر بود ، گريه كنيد.

برادران عزيزم! شما – ان شاء الله - راهى را انتخاب كنيد كه سعادت بشر در آن باشد و آن ، راه اسلام است و آخرين تقاضاى من اين است:

اگر می خواهيد براى بنده خرج نماييد، بهتر است به جاى آن به جبهه كمك نماييد.

از كليه وابستگان نزديك و دور، اعم از پدر، مادر، برادران، عمو، دايى و عمه می ‏خواهم که مرا حلال کنند.

بنده نه از كسى طلب داشته و نه به كسى بدهكارم.

رضا حاجى زاده.