ای جوانان همه مسؤولید

 من در حالی این وصیتنامه را می نویسم که دلم پُر از خون و غم است؛ خون و غم برای آن که هستم و نمی دانم در آن جهان و در روز قیامت و نزد خدا چگونه سربلند کنم؟!
ای انسانها! بترسید از روز قیامت!
ای ملتها! بترسید از روز رستاخیز!
ای مردم! مواظب باشید تا خون شهدا پایمال نشود، که در آخرت نمی توانید جواب اَعمالتان را بدهید.
ای پدران و مادران! جلوی بچه هایتان را نگیرید و بگذارید به جبهه ها بروند؛ زیرا اکنون اسلام احتیاج به جوانان شما و این خونها دارد.
 ای درخت اسلام! سیراب شو از این خون ها.
 ای اسلامیان! بخروشید و به رهبری این رهبر کبیر، پرچم اسلام را در سرتاسر جهان برپا کنید.
ای جوانان! همه مسؤولید؛ مبادا در برابر ملت های زیر ستم، در رختخواب غفلت بمیرید که حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد؛ علی اکبر در راه حسین(ع) شهید شد و علی(ع) در محراب عبادت شهید شد.
پدر و مادر عزیزم! من به فرمان خداوند و بنا به مسؤولیتی که داشتم، برای رضای خدا و برای نابودی دشمنان اسلام، به جنگ کفار رفتم تا بتوانم اسلام را یاری کنم و خداوند را از خود راضی و خشنود سازم.
مرا ببخشید و حلالم کنید؛ من به شما خوبی نکردم؛ ولی امیدوارم از من راضی باشید.
لطف خداوند بر شما باد؛ دوستان و فامیل ها! مرا حلال کنید و از پدر و مادرم حلالیت بگیرید و مسجدها را خالی نگذارید.

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.