خوب درس بخوانید و فقط برای خدا بخوانید

وصیت نامه شهید سید موسی موسوی

 شُکر خدا را که بر من منت گذاشت و این توفیق بزرگ را نصیبم کرد و مرا در این زمان خلق نمود تا بتوانم به نداى «هل من ناصرٍ ینصرنى؟» حسین زمان لبیک گویم و به یاریش بشتابم و خون ناچیزم را در راه رُشد درخت تنومند اسلام -که دشمنان قصد خشکاندن ریشه اش را دارند- بریزم.
 اى مردم! قدر زمان خود را بدانید که بهترین زمان براى برداشت توشه اى براى آخرت است و زمینه ی فراهم آوردن انواع و اقسام توشه ها موجود است.
... هیچگاه دست از روحانیت اصیل برندارید که اینان راهنمایان راه بشریتند و همیشه در طول تاریخ روحانیت بوده که دست انسان ها را در تاریکی ها گرفته و به ساحل خوشبختى رسانده است.
به ریسمان خداوند بچسبید و نیرو و انرژى خود را -به جاى سرکوب کردن یکدیگر- در راه اصلاح جامعه تان صرف نمایید که تفرقه باعث متلاشى شدن جامعه مى گردد.
در کارهایتان هم فقط به یکدیگر انتقاد نکنید؛ بلکه همراه با انتقاد، پیشنهاد سازنده هم داشته باشید.
برادران عزیز! هیچگاه دست از نماز جماعت و نماز اول وقت برندارید و مسجدهایتان را خالى نگذارید که رهبر کبیرمان فرمود: «مسجد سنگر است؛ سنگرها را حفظ کنید!» پس سنگرى را که کمتر از سنگر جبهه هاى خط مقدم نیست، خالى نگذارید و اگر نیت هایتان هم خالص براى خدا باشد، اجرتان هم کمتر از آنها نیست.
 برادران عزیز! ما رفتیم تا راه حسین(ع) را ادامه دهیم و -ان شاء الله- شما نیز چنین خواهید کرد.
 هیچگاه جبهه هاى نبرد را فراموش نکنید؛ شما نیز در پشت جبهه خدمت کنید؛ چون دین، عزّت و شرفمان به این جنگ بستگى دارد.
 هم شاگردی هاى عزیز! خوب درس بخوانید و فقط براى خدا بخوانید؛ چرا که آن درسى به درد مى خورد که همراه با تزکیه باشد و تزکیه مقدم بر تعلیم است.
مادر عزیزم! مى دانم تو -غیر از من- داغ همسر هم دیدى؛ همسرى که هم خدا و هم خلق خدا او را دوست داشتند؛ ولى اکنون خداوند تو را در بوته ی آزمایش قرار داده است.
همسر و فرزند، امانت خدا نزد شما بودند که خداوند آنها را پس گرفت؛ پس بهتر است، راضى به رضاى خدا باشى و براى من گریه نکنى و اگر مى خواهى گریه کنى، براى مظلومیت امام حسین(ع) گریه کن؛ چون واقعاً امام حسین(ع) را مظلومانه شهید کردند.