از راه حق دلسرد نشوید
يکشنبه, ۲۷ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۴۰
محمد عباسی‌مهر، هفدهم خرداد ۱۳۴۹، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش عباس، خراط بود و مادرش رباب‌بیگم نام داشت. دانش‌آموز دوم متوسطه در رشته انسانی بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم خرداد ۱۳۶۷، در شیخ‌محمد عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجا ماند و سال ۱۳۷۴ پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
به گزارش نوید شاهد قزوین:
وصیت نامه شهید محمد عباسی مهر
در راه حق بکوشید و هرگز از این راه دلسرد نشوید
پدر و مادرم و ای جانم به فدایتان؛ ای کسانی که در مبارزه با مشکلات و در
راه به ثمر رساندن نهال هایی چون من و برادرانم، بسیار زحمت کشیده و رنج ها
بُردید!
من هر کاری بکنم و هر چه بگویم، نمی توانم حتی زحمات یک لحظه ی
شما را ادا کنم.
از شما متشکرم و اجر شما با سید الشهدا(ع).
مادر و پدر عزیزم! اگر سعادتی بود و من به جوار حق خوانده شدم، در فراقم
بسیار صبور باشید و در خفا گریه کنید و برایم کوچه را چراغانی کنید؛ چرا که
هیچ سعادتی بالاتر از این توفیق الهی نیست و حتی این سعادت را نمی شود به
زبان آورد و بیان داشت.
از شما عاجزانه می خواهم مرا عفو نمایید و از
ناراحتی ها و آزاری که به شما دادم، بگذرید که مطمئن هستم شما -که این همه
زحمت برایم کشیدید- این لطف را هم در حق من می کنید.
از مال دنیا هم چیزی
ندارم و هر چه دارم از آنِ شماست.
پدرم! شما که وصی من هستی، به همه ی مردم بگو و به گوش همه ی عزیزان برسان
که من با اراده ی خود و با اجازه ی شما و به اختیار خودم و به عشق ابا
عبدالله الحسین(ع) به جبهه آمدم و در آمدن من هیچگونه جبری نبوده است.
می خواهم موتوری را که دارم، برای «حسین» جان باشد و او با آن همیشه به
دعاها و نماز جمعه و انجام کارهای خیر برود؛ البته با اجازه و تحت اختیار
شما.
اگر روزی اراده کرد به جبهه بیاید، هرگز مانع او نشوید؛ همانطور که
مانع من نشدید.
حسین جان! در راه حق بکوش و هرگز از این راه دلسرد مشو و به یاد برادرت
باش.
من از این جا می گویم که بسیار بسیار تو را دوست دارم.
تو -ان شاء
الله- ادامه دهنده ی راه من (راه حسین(ع)) هستی.
پدر و مادرم! از روی شما شرمنده هستم، که برایتان چیزی جز زحمت نبودم.
با
هیچ زبانی نمی توانم از شما تشکر کنم و فقط اجر شما را از حسین(ع) می
خواهم.
برادرانم، داداش «مجید» و «سعید» جان! شما -که این لباس مقدس را بر تن
دارید و همواره در این راه ثابت قدم بوده و هستید- می دانید که عاشق این
لباسم و همواره آرزوی بر تن کردن آن را در خود داشتم؛ پس بدانید این لباس،
همان لباس حسین(ع) است که روز عاشورا بر تن داشت و این همان لباسی است که
برای ما به یادگار مانده است.
برادرم! از تو می خواهم اگر سعادت شهادت را داشتم (اگر جنازه ا ی داشتم!)
یک آرم سپاه با من دفن کن و به همه بگو که می خواهم این آرم شفاعت کننده ی
من در آن دنیا باشد.
از تو ممنونم که بعد از پدر و مادر، معلّم من بودی و
من هر چه دارم از شما دارم.
خواهرم! تو یک بار دوری را حس کرده ای و این دومین دوری توست.
تو را از
چشمانم بیشتر می خواهم و امیدوارم قدر تو را همه بدانند و احترامت را نگه
دارند.
می خواهم زینب وار به گوش همه برسانی که برادرم در راه خدا، به یاد
خدا و برای خدا و با اختیار خود به این سعادت نایل آمد و نیز به برادرزاده
ها و خواهرزاده ام بگو که من چگونه بودم و چگونه شدم، تا درس خوبی برایشان
در زندگی باشد.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.
نظر شما
