ارغوان و پسرعموهایم

خوزستان پسرعموی من است

های، پسر عموی من!

صبحانه را میهمان قبیله من باش

آفتابی می رسد از راه

دخترانی از پشت این پرچین

و خون بهار

سبز می شود بر کف دست برگ

خنل های سوخته ی خرمشهر، پسرعموهای من اند

های، پسرعموهایم!

صبحانه را میهمان ما باشید

با نانی از من

تکه ای از خاک لاهیجان

با شیر، از سینه های صبح

جای، از بوته ها و برگ،

آه،