وصیت‌نامه شهید «محمد علی صفری»
نوید شاهد- شهید محمدعلی صفری: ای جوانان! نکند در رختخواب ذلت بمیرید، که امام حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد. مبادا در غفلت بمیرید که امام علی (ع) در محراب شهید شد و مبادا در حال بی‌تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین در راه حسین(ع) و با هدف شهید شد.
وصیت نامه شهید محمد علی صفری( عکس ندارد)
 
نویدشاهد: شهید «محمدعلی صفری» فرزند حسن،25 مهرماه 1347 در شمیرانات تجریش به دنیا آمد. این شهید والامقام 27 دی‌ماه 1365 در عملیات کربلای 5 در شلمچه به فیض شهادت نایل آمد. بخش از وصیت نامه شهید صفری را در ادامه می‌خوانید.
ای مؤمنان! سلاح خود را برگیرید و آنگاه دسته دسته یا با هم به یکبار برای جهاد بیرون بروید، همانا برخی از شما سستی می‌کنند و در کارکزار شرکت نمی‌جویند. پس هرگاه حادثه ناگواری برای شما رخ دهد می‌گویند: خدا به ما لطف کرد که با آنها در میان نبرد حاضر نبودیم و اگر پیروزی و فتحی نصیب شما شد حتماً می‌گویند ای کاش ما هم با آنها بودیم که بهره‌ای بزرگ نصیبمان می‌شد.
سوره نساء آیه 71 - 73 هنگامی رزمندگان از صمیم قلب قصد کنند که به جبهه بروند خداوند برای آنها برائت از آتش جهنم می‌نویسد.
موقعی که رزمندگان آماده می‌شوند برای حرکت به سوی جبهه‌های جنگ اسلام با کفر، خداوند به آنان بر فرشتگان مباهات و افتخار می‌کند.
هنگامی که رزمندگان اسلام با دشمنان خدا روبرو شود اهل دنیا دیگر نمی‌توانند اندازه ثواب آن‌ها را درک کنند.
جهان از نخستین روزهای چرخش و حرکت خویش عرصه جدال با سپیده دمان اصلاح بوده است. محلی برای مبارزه حق و باطل و مکانی برای نمود قدرت و ستم و بیداد.
حضور حکومت‌های جبار و خون‌خوار، هجوم سیل خروشان تباهی، غروب تاریک‌گون نومیدی، تراکم شبستان ستم‌های تیرگی آفرین و تلافی دم چرکین قابیل با سینه سرخ و فراخ هابیل قامت‌های ستبر و استوار پیروان هابیل از دیر هنگام چون سدی پیوسته و هم رشته بر سر راه خیل پیروان اهریمن ایستادگی کرد و هرگز از پای نایستاد.
این پیروان صدیق حقیقت همچون رود بزرگ، آفتاب از سرچشمه ساران فجر گشته در بستر شوراب روزهای خونین دویدند و در همه جا حماسه پایداری و پایمردی را سرودندتا پیام شورآور سپیده دمان را به ستیغ افراشته حماسه سازان برسانند.
ما همان وظیفه‌ای را که اولین پاسدار اسلام حضرت حسین بن علی(ع) بر ایمان تعیین کرده است در راه پاسداری از اسلام برای خود تعیین کرده‌ایم. حسین(ع) در برابر ظالمان زمان ایستاد ما هم باید بایستیم. حسین(ع) دست ذلت بر یزیدیان نداد ما هم نباید بدهیم. حسین (ع) با صدام زمانش سازش نکرد ما هم نباید سازش کنیم.
حسین(ع) از خون و عزیزان خود گذشت، ما هم برای ادامه راه خونین حسین(ع) باید از خون خود و جوانان و عزیزان خود سرمایه گذاری کنیم و زیر لوای حسین(ع‌) که امروز بدست روح الله(ره) بر افراشته شده است به مبارزه و پیکار با فتنه انگیزان ادامه دهیم تا ان شاء الله با این پاسداری به احدی الحسنین دست یابیم و در هر صورت پیروزی از آن ما است.
این را بدانیم که خدای بزرگ انسان را به اندازه درد و رنجی که در راه خدا تحمل کرده است پاداش می‌دهد و ارزش هرانسانی به اندازه درد و رنجی است که در این راه تحمل کرده است و می‌بینیم که مردان خدا بیش از هرکسی در زندگی خود گرفتار با و رنج و درد شده‌اند. علی(ع) بزرگ را بنگرید که خدای درد است، گویی بندبند وجودش با درد و رنج و زینب کبری(س) را ببینید که با درد و رنج انس گرفته است.
درد دل آدمی را بیدار می‌کند، روح را صفا می‌دهد، غرور و خودخواهی را نابود می‌کند. نخوت و فراموشی را از بین می برد و انسان را متوجه خود می کند.
امام حسین (ع) می فرماید: نمی‌بینید به حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌گردد؟ پس به جا است که چنین حالی مؤمن به دیدار خدای خود بشتابد. هان من مرگ را جز سعادت و زندگی در پرتو ستمگران را جز نفرت و انزجار نمی دانم.
اینجاست که امام حسین(ع) نه تنها انگیزه قیام و انقلاب خود را بیان می‌کند، بلکه هدف از زندگی را چیزی جز عزت و سربلندی نمی‌داند. پس اگر ستمگران بخواهند این عزت را پایمال کنند، زندگی پشیزی ارزش ندارد. همان به که انسان با آغوش باز مرگ را استقبال کند، مرگ با عزت بهتر از زندگی ننگین است.
ای جوانان! نکند در رختخواب ذلت بمیرید که امام حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد. مبادا در غفلت بمیرید که امام علی (ع) در محراب شهید شد و مبادا در حال بی‌تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین در راه حسین(ع) و با هدف شهید شد.
این را بدانیم که ما برای آخرت آفریده شده ایم نه برای دنیا.
برادران استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان‌ها برای تسکین دردهاست و همیشه به یاد خدا باشید و در راه او قدم بردارید.
ای مادران مبادا از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در محضر خدا نمی توانید جواب زینب(س) را بدهید که تحمل 72 شهید را نمود.
ای برادران! برگشت همه بدبختیها به غفلت است، چشم بصیرت که کور می‌شود و گوش باطن که از شنیدن حقایق باز می‌ماند و دل که از درک واقعیات عاجز می‌ماند.
ای برادران! بیشتر قرآن بخوانید و از ترس خدا گریه کنید، چون چشمی که از خوف خدا گریان می‌شود خدا هم به فضلش آن را روشن می‌فرماید و گوش هم که به استماع آیات قرآن متأثر شود بگوش هوش خواهد رسید.
ای جوانان! بکوشید در امت محمد(ص) باشید و سعی کنید صدقه بدهید و روزه بگیرید و زیارت امام حسین(ع) را بخوانید و در این سه مورد حضور قلب داشته باشید که اگر چنین کردید از آتش جهنم در امان خواهید بود و تلاش کنید کینه و حسد و دشمنی را از بین ببرید که اینها بیماری‌های دل است.
والسلام
محمدعلی صفری
 
«روحش شاد و راهش پر رهرو باد»
برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده