اگر صد جان هم داشته باشم فدای این انقلاب خواهم کرد
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید سیدعلی سیدی، یکم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۱ در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش سیدمراد (فوت۱۳۵۹) و مادرش بمانی نام داشت، تا چهارم ابتدایی درس خواند و نقاش ساختمان بود. این شهید بزرگوار به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت، پانزدهم شهریور ماه سال ۱۳۶۰ در گیلانغرب توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد و مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید سیدعلی سیدی:
مادر و برادر عزیزم! عشق به خدا عشق دیگری است و وجود انسان شور دیگری پیدا می‌کند. اینجا انسان حالت پرواز دارد؛ وقتی در مرخصی بسر می‌بَرَم، انگار در زندان هستم و دلم هوای دیگری دارد و مرتب فکر و وجودم در جبهه است و مثل این است که می‌خواهم از قفس آزاد شوم؛ ولی حالا آرامش پیدا کردم و دلم هوای کربلا دارد و انگار به من الهام شده است که به کربلا خواهم رفت.
وقتی به هنگام اعزام به جبهه، به حضور امام رسیدیم، دیگر دل از شما بُریدم و شور دیگری در سَرَم رفت و هوای دیگری پیدا کردم و زمانی که همه با یک صدا می‌گفتیم «لبیک یا خمینی»، مثل این بود که در عالم ملکوت با او هم عهد و پیمان شده‌ایم و ما از این عهد تا ابد روی گردان نخواهیم شد و در این جا می‌بینیم این مردان خدا جانبازی می‌کنند و می‌جنگند و مجروح و شهید می‌شوند و با خون خود راه به خدا رسیدن را می‌آموزند.
مادر جان! من در همان روز‌های اول انقلاب به تو گفته بودم که اگر صد جان هم داشته باشم فدای این انقلاب خواهم کرد و، چون آقا سید و فرزند فاطمه زهرا (س) است، به فاطمه زهرا (س) قسم که جانم را فدای او خواهم کرد و هنوز هم همان حرف را خواهم زد و اگر شهید شدم، ناراحت نباش؛ چراکه به هدفم رسیدم و راه خدا را پیش گرفتم. برادر جان! پس از من مواظب مادرم باش و نگذار غم و غصه بخورد.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین
