شهید 15 ساله‌ای که تا پای جان از انقلاب دفاع کرد

زمانی که انقلاب شد بعد از اعلامیه امام خمینی(س) مبنی بر تعطیل شدن مدارس و نرفتن دانش‌آموزان به مدرسه، سعید و خواهرش که هر دو در یک مدرسه مشغول تحصیل بودند جزو اولین کسانی بودند که به مدرسه نرفتند.
سعید در دوران انقلاب هر روز و هر شب با خانواده‎اش در مساجد، سخنرانی‌ها، راهپیمایی‌ها و مراسم‌های مختلف شرکت می‌کرد و بیشتر از سن خود مسایل روز را می‌فهمید.
ایشان کلاس اول راهنمایی بود که وارد بسیج سپاه شد، بعد از آن بسیار استوار و محکم راه خود را ادامه داد و به تنهایی در مراسم و برنامه‌های مختلف مساجد، بسیج و کلاس‌های سیاسی و عقیدتی شرکت می‌کرد.
در کلاس‌ها با دبیران خود محترمانه رفتار می‌کرد و اگر در کلاس صحبت‌هایی برخلاف موازین انقلاب اسلامی گفته می‌شد محترمانه از دبیران خود می‌خواست تا به این موازین الهی احترام بگذارند و حتی چندین بار در کلاس‌های مختلف با دبیران خود در این زمینه به بحث و گفت‌وگو می‌کرد و پیام انقلاب را به همگان می‌رساند و از آنها می‌خواست تا این انقلاب را یاری کنند.
ایشان در دفاع از دین قاطع و برابر دشمنان سرسخت ایستاده بود، برابر ظلم ساکت نبود و همیشه از خداوند می‌خواست افرادی که بر علیه اسلام فعالیت می‌کنند نابود کند.
در احترام به پدر و مادر، مناجات کردن، دعا خواندن و رازونیاز با خداوند اهتمام ویژه داشت و همیشه دیگران را به دعا کردن برای سلامتی امام زمان(عج) و رهبر، حفظ و نگهداری انقلاب، به یاد خدا بودن، صبر و بردباری در برابر سختی‌ها و تاکید بر حفظ حجاب زنان سفارش ویژه می‌کرد.
ایشان دانش‌آموز دوم متوسطه در رشته ریاضی بود که از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. مدتی که در جبهه بود در نامه‌هایش همه اعضای خانواده را به صبر و شکیبایی دعوت می‌کرد و از آنان می‌خواست که همیشه در مسیر حق حرکت کنند. وی در رفت وآمدهای خود از جبهه به خانه خبر شهادتش را به خانواده داده بود.
وی سرانجام بیست و پنجم بهمن ماه سال ۱۳۶۴ در منطقه عملیاتی والفجر 8، فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.