وصیت نامه
سیدسبزعلی رضوی ، دوم دی 1345، در روستای گروس از توابع شهرستان قزوین به دنیا آمد. پدرش سید یونس ( فوت 1363) و مادرش نجمه بانو نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. چهارم مهر 1366، در حسن آباد سنندج هنگام درگیری با گروه های ضد انقلاب بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید . مزار او در گلزار شهدای شهر الوند تابعه قزوین قرار دارد.
نوید شاهد قزوین:

وصیت نامه شهید سیدسبزعلی رضوی

چه سود و معامله ای ، بهتر از شهادت؟

سلام و درود بر رسول گرامى خدا، كه مشعلدار هدايت كاروان بشرى بود.

سلام بر شهداى راه حق و حقيقت، از اولين تا آخرين، چرا كه خالصانه جان خود را در طبق اخلاص گذاشتند و عاشقانه از اين سراى فانى كوچ كردند و با افتخار قدم به سراى باقى گذاشتند.

مادر مهربان و برادران و خواهران عزيزم! امروز كه اين وصيت نامه را می ‏نويسم، نمی ‏دانم سرنوشتم چه خواهد شد؟ ولى اين را، بدانيد كه هر چه باشد، ميمون و مبارك است.

خوشا به حال من، كه اگر در راه خداوند متعال و در جنگ با دشمنان اسلام، شهادت نصيبم شود، چون جام ابدى را نوشيده‏ ام . و خداوند متعال می ‏فرمايد: «خداوند هر كه را كه بخواهد گلچين می ‏كند.» و تا ابد رحمت خداوند متعال و فرشتگانش بر من نازل خواهند شد.

و چه سود و معامله‏ اى بهتر از شهادت ؟!

اگر به سلامت بازگشتم، افتخار می ‏كنم كه در جنگ با دشمنان اسلام پيروز و سربلند شده ‏ام.

اجر جهاد در راه خدا، براى همه واضح و روشن است، اما من معامله پر سودی می ‏خواهم كه اميدوارم خداوند متعال مرا شايسته بداند و شهادت در راه خود، ميهن و شرف نصيبم كند.

مادر، خواهر و برادران عزيزم! من از شما خواهش می ‏كنم، اگر شهادت نصيبم شد، يك قطره اشك را هم بر خود حرام كنيد و داغ همان يك قطره را بر دل دشمن باقى بگذاريد و فراموش نكنيد، كه صبر شما مايه نابودى و حرمان دشمن است.

... و در پايان ، وصيت من به شما اين است: كه حتى يك لحظه هم از امام امت غافل نشويد و سخنش را حجت و امرش را مطاع بدانيد و هميشه در دعاهايتان او را فراموش نكنيد، چرا كه اگر - خداى ناكرده - يك مو از سر امام كم شود، آن چنان ضربه‏ اى به روح عاشقانش وارد می شود كه جبران آن ممكن نيست.

در جبهه، رزمندگان اسلام ، مانند بچه‏ هاى كوچكى كه با لالايى مادرانشان به خواب می ‏روند، با زمزمه نام امام و نگاه كردن به عكس مباركش، به خواب می ‏روند.

عزيزان! اگر من شهيد شدم ، مطمئن باشيد كه با خاطرى آسوده و روحى شاد بسوى سراى ابدى می ‏شتابم، پس شما هم پس از شهادت من غمگين نباشيد و از خويشاوندان می خواهم كه بعد از شهادتم به خانواده‏ ام تبريك بگويند، چون سعادت شهيد شدن در راه خدا، نصيب هر خانواده‏ اى نمی ‏شود.

... و در پايان از همه خويشاوندان و خانواده عزيزم حلاليت می ‏طلبم.

اين وصيت نامه را در تاريخ بیست و چهارم آبان 65  در منزل خواهرم نوشته شده است و از خواهرم خواهش می كنم، اگر شهيد شدم اين وصيت نامه را براى همه قرائت كند.

سیدسبزعلی رضوی

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.



برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده