وصیت نامه شهید محمدرضا سهرابی

پدر جان! می ‏دانم كه زحمت مرا خيلى كشيدي و من از زحماتى كه به شما داده ‏ام ، بسيار خجل و شرمنده ام و از سختی ‏ها یی كه براى تربيت من متحمل شدی، احساس حقارت می ‏كنم. من پيش ما مديون هستم كه نتوانستم وظايف شرعى ام را - كه فرموده پيامبران است - ادا نمايم.

از مادرم می ‏خواهم شيرى كه به من داده است، حلالم كند.

پدر جان ! مگر شما از امام حسين(ع) بالاتر هستي كه هفتاد و دو تن از ياران باوفايش را در راه اسلام داد و خانواده‏ اش را به اسيرى بردند و در آخر ، جان خود را در اين راه گذاشت.

پدر جان! مبادا فكر كنى كه همه كارها می ماند. اين فكر را نكن! دنیا به درد نمی ‏خورد، اسلام به درد می ‏خورد . از برادرم می ‏خواهم نمازش را به وقت بخواند و هر چه از اسلام به ذهنش می ‏آيد، براى مردم بگويد.

برادر جان! از پدر و مادر نگه دارى كن و نگذار آنها ناراحت باشند. از خداوند می ‏خواهم شما را در روز قيامت از شفاعت حسين (ع) دور نكند. اگر خيلى نياز شد ، برو و از اسلام دفاع كن.

پدر جان! اگر شهيد شدم ، خدا را شكر كن و بگو خدايا ! اين پسر را تو به من دادى و خودت بردى ، همه ما مال تو هستيم.

پدر جان ! لباسهايم را به فقرا بدهيد و موتورم را بفروشید و پولش را به جنگ زدگان بدهيد.