وصیت نامه گروهبان یکم هوایی ، شهید محمدحسین اینانلو صالحی

وصيت نامه ی خود را با نام كسى شروع می ‏كنم كه وجود همه ی دلها از اوست.

وصيت می ‏كنم با نام كسى كه مرا از خاك به وجود آورده، دوباره به خاك باز می گرداند.

حضرت صادق(ع) فرمودند: « نماز و روزه كسى درست نيست؛ چنان چه بى وصيت بگذراند.» پس از اين رو، بر خود دانستم، حال كه به خاطر وطنم عازم جبهه ها شدم تا با دشمنان وطنم بجنگم، شايد اين افتخار نصيب ما گردد كه مانند ديگر برادران ، شهيد شديم و روى آن پدر و مادر محبوب و همسر و فرزند عزيزم را - كه تنها اميد من است ـ ديگر نبينم، اين وصيت نامه را در تاريكى شب - كه همه جا را فرا گرفته است - با دلى پاك و چشمانی گريان می نويسم.

وصيت نامه را در همين جا تمام كرده ، بيش از اين مزاحم تان نمی شوم؛ به اميد ديدار تا روز قيامت! امام حسين(ع) فرمود: « من مرگ را جز سعادت و زندگى با ستم كاران را جز هلاكت نمی ‏دانم.» و هم چنين فرموند:« اگر انسان ها براى مرگ پديد آمده‏ اند، پس مرگ در راه خدا نيكوتر است. "

فرزندى كه تا آخرين نفس، به ياد همه شما بود.

گروهبان يكم هوايى، محمد حسين صالحى

58/8/24