دست نوشته شهید اکبر آذربایجانی

حضور برادر عزیزم امیر آقا ( شهید امیر جوادی) ای عزیز بدان که دل در دلخانه، احساس دلتنگی و برای دیدار آن روی نکوی برادر مومن، سخت بی تابی می نماید و تنها به این دلخوش نموده است که ان مع العسر یسرا و حال خدا داند که این خوشی و آسانی و دیدار، کی و کجا باشد، شاید مقدر چنین تقدیرمان را رقم زده باشد که این دوری حاصل گردد و ما نیز از این طریق بار دیگر به بوته آزمایش سپرده شویم که امید آن را از درگاه قادر توانا دارم که همه ما را از این آزمایش سر بلند بیرون کشاند.
 باری از فصل جدایی بگذریم، می بینیم که سرانجام همه ما به هم خواهیم رسید و تو ای برادرجان از درگاه او درخواست کن که عاقبت مان را شهادت در راه خودش قرار دهد تا بتوانیم دست آویزی از هول و هراس فزع اکبر روز قیامت را داشته باشیم.
امیر جان نمی دانم، چند روزی است که مرا چه شده است که اصلاً حال خوش ندارم و به همه چیز بی علاقه و به عبارتی دیگر، مریض شده ام، آن هم مریضی سختی که مریضی روح است و دارویش هم دعای برادر مومن است، پس ما را فراموش نکن و در همه ی اوقات و اگر امامزاده اسماعیل رفتی از برادرها بخواه که برایم دعا کنند.

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.