وصیت نامه شهید حسین ضرابی
حسین ضرابی، بیست و چهارم آذر ۱۳۳۴، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش فرج، کارگر بود و مادرش طاهره نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. کارگر کارخانه بود. سال ۱۳۵۷ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم فروردین ۱۳۶۱، در محور دزفول-شوش بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
به گزارش نوید شاهد قزوین:
وصیت نامه شهید حسین ضرابی

دست از انقلاب برندارید


 شُکر خدای را که توفیق یافتم در راه مبارزه ی حق علیه باطل شرکت کنم و آن چه را دارم در طبق اخلاص نهاده و تقدیم ایزد متعال کنم؛ تا من هم آن چه را که حسین(ع) و یارانش و تمام رزمندگان صدر اسلام پروانه وار دور آن می گشتند، یعنی «شهادت» باز یابم.
پدرم و مادرم! نمی دانم چگونه از شما تشکر کنم.
 ای پدر! به یادم هست که گفته بودند: «باید رضایت پدر و مادر باشد» و تو بدون هیچ ترس و واهمه ای رضایتنامه ی مرا امضا کردی.
 ...و تو ای مادرم! یادم هست -با این همه زحمت ها که برای بزرگ شدنم کشیدی- در آخرین روزی که می خواستم سوار اتوبوس شوم و با رزمندگان به جبهه بروم، چه گفتی. گفتی: «پسرم! مواظب باش بی خودی کُشته نشوی!»
ای مادر! در مرگم بیتابی نکن و خود را در آتش ناراحتی نسوزان.
به خانواده و بستگانم توصیه می کنم دست از انقلاب و رهبر آن -امید مستضعفان- بر ندارید.
 ...و تو ای همسرم! فرزندم راه مرا ادامه دهد؛ زیرا می خواهم دخترم معلم قرآن شود.
 ...و تو ای دخترم! وقتی بزرگ شدی و از مادرت پرسیدی: «پدرم کجاست؟» و در جواب به تو گفت: «پدرت شهید شده است»، در مرگ پدر بیتابی نکن؛ زیرا خیلی سخت خواهد بود.
دخترم! پدرت نَمُرده است؛ بلکه در راه خدا جهاد نموده و به شهادت رسیده است.
 ...و تو ای همرزمم و دوستم! خود بهتر می دانی که این انقلاب به چه نحوی به پیروزی رسید؛ آری! با کشته شدن «علی اصغر»ها، «علی اکبر»ها و «حبیب بن مظاهر»ها... نکند دست از این انقلاب بردارید و در صحنه و میدان بودن را فراموش کنید، تا خدا یار و یاورتان باشد.

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.


برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده