وصیت نامه شهید مهراب زیارانی
مهراب زیارانی، چهارم آبان ۱۳۴۶، در روستای حسن بکول از توابع شهر کرج به دنیا آمد. پدرش غلامعلی، کشاورز بود و مادرش نرگس نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. پانزدهم مرداد ۱۳۶۶، در فکه بر اثر مسمومیت غذایی شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهر آبیک قرار دارد.
به گزارش نوید شاهد قزوین:

وصیت نامه شهید مهراب زیارانی

خداوند شهادت را نصیب هر کسی نمی کند

مادر جان! ما می خواهیم به عملیات برویم و ممکن است که دیگر بر نگردیم؛ از شما و پدرم می خواهم مرا از صمیم قلب ببخشید؛ چون من فرزند خوبی برای شما نبودم و هیچ کاری نتوانستم برای شما انجام دهم.
پدر مهربانم! از شما می خواهم از قول من از همه دوستان و آشنایان و مخصوصاً از فامیل های دور و نزدیک -یک به یک- حلالیت بطلبی و به آنها بگویی هر چه از من بدی دیدند، ببخشند؛ چون ما هر لحظه مرگ خود را جلوی چشمانمان می بینیم که این مرگ بهترین مرگ هاست و همه مردان خدا آرزوی چنین مرگی را دارند.
از برادرانم می خواهم با سپاه همکاری کنند و همیشه در خط اسلام باشند.
از خواهران عزیز، می خواهم حجاب اسلامی را رعایت کنند که وصیت همه شهیدان است.
از همه شما می خواهم به حرف های امام عزیز گوش کنید و به آنها عمل کنید.
ای کسانی که مأمور دفن من هستید! دستان من را از تابوت بیرون بگذارید که منافقان بدانند من چیزی از این دنیا نبرده ام و چشمانم را باز بگذارید تا بدانند چشم انتظار دیدن مرقد امام حسین(ع) بودم و کربلا را ندیده رفتم.
...و نیز از برادرانم می خواهم در مراسم مذهبی شرکت نمایند و با سپاه همکاری کنند؛ زیرا شهادت از بالاترین درجاتی است که خداوند نصیب هرکسی نمی کند.

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.


برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده