جهاد با کفار، دری از درهای بهشت است

خداوندا! از تو مى‏‌خواهم، مادامى که گناهانم را نیامرزیده‌اى، مرا از این دنیا نبرى که آرزوى دیدار تو را در روز معاد دارم و دلم مى‏‌خواهد از آن افرادى باشم که از دَرِ جهاد وارد بهشت می‌شوند.
اى آن که مرا آفریدى! من جداى از تو نیستم، بلکه من جلوهی تو هستم؛ پس مرا پاک و به سوى خودت ببر که من عاشق تو هستم.
من براساس وظیفه‌‏اى که پیدا کردم، به طرف جبهه‌هاى جنگ اسلام علیه کفر رفتم و چه دانشگاهى بهتر از جبهه اسلام و کفر؛ دانشگاهى که به امر خدا از طریق رسولش بنیان گذاشته شد و استادى چون حسین(ع) در آن سرورى مى‏‌کند، درس آزادگى مى‏‌دهد، عزت و شرف را در جنگ اسلام و کفر قرار مى‌دهد و مرگ خونین را از ذلت و بردگى، بهتر دانسته است.
و اما، همان طورى که این راه بسیار پُر ارزش است، حرکت در این راه نیز بسیار ظریف است و هر چه نزدیکتر به مقصد مى‌شویم، حرکت باید ظریف‌تر، حساس‌تر و محتاط‌تر باشد تا بتوانیم به ملاقات معبود خود برسیم.
 من جنگ اسلام علیه کفر را تقدیس مى‏‌کنم، از آن جهت که دَرى از دَرهاى بهشت درب جهاد با کفار است و من پذیرفتم شهادت را در راه خداى بزرگ با خلوص نیت که آن هم سرچشمه‏‌اش از خداست.
این وصیت‏نامه در شب قبل از حمله قواى اسلام علیه کفر نوشته شده است؛ لذا خداى را شُکر مى‏‌کنم که مرا بدین جا آورد تا درکم و فهمم براى شناخت اسلام بیشتر شود.
حمد و سپاس، خدایی را که یکتاست و بى‏‌همتا است، حمد و سپاس خدایی را که محمد (ص) را فرستاد تا راهنماى بشر باشد و بشر را به فطرت خویش رهنمون گرداند.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین