شهادت، سعادتی که باعث افتخار شد
سه‌شنبه, ۲۶ فروردين ۱۳۹۹ ساعت ۰۹:۲۹
شهید "حنیف نصیری" در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: این دنیا ارزش ندارد، ما باید از پیشگاه خداوند بخواهیم که در آن دنیا با شهدای صدر اسلام محشور شویم و از خانواده‌ام می‌خواهم برایم گریه و زاری نکنند، این سعادتی بود که باعث افتخار شد...
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید حنیف نصیری، پنجم دی ۱۳۳۹ در روستای شینقر از توابع شهر قزوین دیده به جهان گشود، پدرش غلام (فوت۱۳۵۲)، کشاورز بود و مادرش سکینه نام داشت و در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. این شهید بزرگوار به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت، بیست و ششم فروردین ۱۳۶۲ در ابوقریب توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر و سینه شهید شد و پیکر او را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
متن وصیت‌نامه شهید حنیف نصیری:من به عنوان یک سرباز اسلام به تمام موازین اسلام و ولایت‌فقیه اعتقاد کامل دارم، به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» حسین‌بن علی(ع) لبیک می‌گویم و از خدا می‌خواهم اگر خون این حقیر ذرّه‌ای باعث پایداری نهال انقلاب می‌شود، من حاضرم در این راه قربانی شوم.
من از امت قهرمان ایران می‌خواهم جوان‌های خود را برای جهاد با صدامیان به جبهه‌های نبرد بفرستند تا بتوانند از امتحان‌های خداوند همچون ابراهیمِ خلیل الله(ع) پیروز و موفق درآیند.
این دنیا ارزش ندارد، ما باید از پیشگاه خداوند با خضوع، خشوع و ملتمسانه بخواهیم که در آن دنیا با شهدای صدر اسلام محشور شویم و از خانواده‌ام می‌خواهم برایم گریه و زاری نکنند، این سعادتی بود که باعث افتخار شد.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین
نظر شما
