توصیه‌های شهید "صحراکارنیان" / مبادا ولایت‌فقیه را تنها گذارید که والله پشیمان می‌شوید
دوشنبه, ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۰۹:۲۴
نوید شاهد - همزمان با سالروز ولادت شهید "محمدرحیم صحراکارنیان" در وصیت‌نامه این شهید بزرگوار می‌خوانیم:«اى مردم! مبادا ولایت‌فقیه را تنها گذارید که والله پشیمان خواهید شد. مبادا یار او نباشید و تمام حرکات و کلام‌تان در جهت تأیید ولایت‌فقیه نباشد چرا که اگر چنین نباشد به خود ظلم کردید ...»
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید محمدرحیم صحراکارنیان، بیست و هفتم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۵ در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش غلامحسن، بنا و معمار بود و مادرش نرگس نام داشت، تا پایان سطح دو در حوزه علمیه درس خواند و طلبه بود. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، چهارم دی ماه سال ۱۳۶۵ در خرمشهر به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجا ماند و سال ۱۳۷۶ پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
متن وصیت‌نامه شهید محمدرحیم صحراکارنیان:
بارالها! نمى‌دانم چه بنویسم؛ نمى‌دانم چه پیامى از خود به یادگار بگذارم؛ یک موجود هیچ و پوچ، چه دارد که بنویسد؟! بارپروردگارا! من بنده گنهکار، جاهل و بیچاره‌اى بودم که تو لطف کردى و بر من منت نهادى و با دوستان و دلباخته گانت همنشین ساختى.
به عزتت، خودم را هیچگاه لایق ندیدم که مرا با زایران حسینت همسفر سازى و در این سفر درونى به سوى خود حسین(ع) و بُرونى به سوى کربلاى حسینى، نالایق‌ترین سرمایه‌ام را به عنوان دیه گناهان بی‌کرانم بپذیرى و این قلب سیاه و مُرده را به منبع نور و محبت خود ملحق کنى. من هرگز شایسته چنین نعمتى نبودم و لیک مِهر تو بود که در این جمع مرا دید و به سوى خودش کشید.
اگر مى‌توانستم سخن دلم را بگویم، حتماً براى امت حزب‌الله به یادگار مى‌گذاشتم؛ ولى هرگاه چنین تصمیمى مى‌گرفتم، نظر بر غفلت خود مى‌کردم و به گناهان خود معترف مى‌شدم و لب از کلام گفتن فرو مى‌بستم؛ ولى اى مردم! حداقل به این چند جمله‌ام گوش کنید که اگر این را هم نگویم، قلبم بیشتر فشرده میشود.
لحظه‌اى از این لاک محکم دنیا بیرون بیاییم
اى ملت حزب‌الله! ما همه بندگان اوییم؛ ولى چه بنده بى حیایى! باید از شرمندگى نتوانیم سرمان را بلند کنیم. آخر رسوایى تا چه حد؟! گناه کردن تا چه حد؟! فریب دنیا و متعلقاتش را خوردن تا چه حد؟! آنقدر که وصف آن نتوان کرد!! اى کاش لحظه‌اى از این لاک محکم دنیا بیرون مى‌آمدیم و لحظه‌اى به فکر عاقبت خود فرو مى‌رفتیم و اى کاش مظلومیت اسلام را مى دیدیم و به نداى حسین(ع) پاسخ مى‌دادیم.
و الله قسم آنان که غرق در مادیات و اشباع هواى نفس خود هستند و از جبهه و معنویت آن غافلند و امام را تنها گذاشته‌اند، سخت در اشتباهند و آتش دوزخ در انتظار آنها و نفرین ما همواره بدرقه راه آنهاست.
اى مردم! وقتى من پیش شما بودم و نظاره‌گر بر جنجال دنیاپرستان، دلم آتش مى‌گرفت و نمى‌دانستم چه کار کنم. بارها و بارها به حال شان گریه کردم و چون نتوانستم نتیجه بگیریم، عاشق عاشقان جبهه و آن نور باطنى در سنگرها شدم و عشق زیارت مولایم و آقایم امام زمان(عج) مرا به این دیار کشاند و به آن تشویش درونی‌ام تسکین بخشید و آتش مهر و محبت به خدا و اهل بیت عصمت و طهارت را در دلم شعله ور ساخت. مردم! نمى‌دانید چقدر دلنشین و زیباست اگر لذت تَرک لذت نفس را بدانید.
ذره‌اى به گردن اسلام و امام حق نداریم
اى مردم! بدانید که این ما هستیم که به جبهه‌ها نیاز داریم و محتاج صفا و پاکى آن هستیم، نه جبهه‌ها به ما و ما هرگز به زور جبهه نرفتیم. یک بنده ضعیف و ناتوان چه کمکى مى‌تواند به این جهاد بزرگ کند و چقدر مى‌تواند به اسلام یارى رساند؟ تمام سرمایه من این بدن است که بحمدالله فدا و اگر خدا بخواهد، اسلامش را یارى خواهم کرد و ما ذره‌اى به گردن اسلام و امام حق نداریم و این لطف و فضل خداوند بود که نصیب ما شهدا شد.
اى مردم! تا کِى صبح را به شب و شب را به صبح برسانیم و نتیجه آخرتى از آن نگیریم؟ تا کِى نسبت به آخرت جاهل باشیم و با عادت‌هاى پوچ خود، پرده‌روى حقایق بکشیم و تا کِى از شیطان و کید او غافل باشیم؛ حال آن که او لحظه‌اى نسبت به ما تخلف نمی کند؟ امان از آن که طالب ارزش واقعى و نعمت حقیقى هستیم؛ ولى کمر همت را براى رسیدن به آن نمى‌بندیم. امان از این که سال‌ها قرآن را کنار گذاشتیم و سال‌هایى هم آن را ورد زبان خود ساختیم و نفهمیدیم معنى آن چیست و به بطن آن پِى نبردیم؛ پس دست از ماسوى الله بشویید و همواره یاد او باشید تا او نیز یاد شما باشد؛ چرا که فرمود: «فاذکرونى اذکرکم...» (بقره؛ قسمتى از آیه ۱۵۲) ...
مبادا ولایت‌فقیه را تنها گذارید که والله پشیمان خواهید شد
و اى مردم! مبادا این جامع جمیع صفات الهى، یعنى اسوه تقوى، اسطوره مقاومت، مظهر شجاعت، الگوى ولایت، امام امت را تنها گذارید؛ که والله پشیمان خواهید شد. مبادا یار او نباشید و تمام حرکات و کلام تان در جهت تأیید ولایت‌فقیه و دولت نباشد. اى مردم! به خود ظلم نکنید. اگر بتوانید به خود ظلم نکنید، الطاف خداوند تبارک و تعالى را جذب خود کرده و رضایتش را فراهم ساخته‌اید.
اى مردم و اى دوستان! قبل از اینکه به حسابتان برسند، به حساب خود برسید و مواظب باشید که نکند موت قلب‌تان از جسم‌تان زودتر فرا رسد. اى امت حزب‌الله! گریه خود را در خفا و آشکار بیشتر کنید و از خنده‌هاى زیاد و لهو و لعب و تجملات بپرهیزید که با این کار، درهاى توبه را به روى خود باز خواهید کرد.
و اى مردم حزب‌الله؛ اى دوستان و فامیل! مرا حلال کنید و اگر حقى به گردنم دارید، مرا ببخشید که طاقت حساب پس دادن ندارم. دیگر سخن نمى‌گویم؛ ولى شما را به خدا، به این کلام که اکثراً از ائمه مى‌باشد- عمل کنید.
مبادا طورى گریه کنی که اعتراض به حکم خداوند باشد
و اما اى پدر و مادر بزرگوارم! بسى شرمنده از کلام گفتن با شمایم. چه بگوید این فرزندى که حق فرزندی اش را ادا نکرد؟ چه مى‌تواند بگوید کسى که به والدینش احترام نگذاشت و حرف‌شان را غالباً اطاعت نکرد؟ به خدا قسم، شما بهترین پدر و مادرى هستید که مرا با صبر و استقامت پرورش دادید و از کودکى دستم را گرفتید و به مجالس حسین(ع) بُرده و شیفته او ساختید و در نتیجه، دُرست زیستن و دُرست مُردن را به من آموختید. انشاءالله خداوند به شما اجر و عظمت بیکران عنایت فرماید.
و شما اى مادر مهربانم! مبادا طورى برایم گریه کنی که اعتراض به حکم خداوند باشد و با این کار دشمن را شاد کنی! صبر و استقامت را از حضرت زینب(س) بیاموز و به یاد مصایب او باش تا مصیبت، بر شما سهل و آسان شود.
دِین خود را نسبت به اسلام ادا کنید
و شما اى پدر عزیز و گرامی ام! راضى به رضاى خداوند تبارک و تعالى و با زبان و عمل، حافظ مقام رهبرى و مکتب اسلام باش که خداوند شما را با صابرین و شاکرین محشور فرماید؛ انشاءالله.
و شما برادران و خواهرانم! از شما هم اسلام توقعاتى دارد که باید دِین خود را نسبت به آن ادا کنید. سلاحم را برگیرید و بر دشمنان خداوند بتازید و حافظ خون شهدای تان باشید و مبادا برایم آن چنان گریه کنید که عوض دلدارى به پدر و مادر موجب ناراحتى آنها شوید. بدانید که سنگر تنها در جبهه نیست؛ در مدرسه، در اداره و... هم هست. در هر کجا که هستید، براى خدا خوب کار کنید تا علاوه بر نتیجه دنیوى، اثر اُخروى هم داشته باشد. از همگى حلالیت مى طلبم و در نهایت مى خواهم مقدارى از تربت حسین(ع) را با جسدم دفن کنید.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین
نظر شما
