دخترم از شهادتم خوشحال باش و هیچ وقت از خط اسلام فاصله نگیر

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید سیدآیت حسینی، پنجم مرداد ۱۳۴۵ در روستای یارود از توابع شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش سیدجهانگیر، کشاورز بود و مادرش ام‌البنین نام داشت، تا سوم متوسطه درس خواند، سال ۱۳۶۴ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت، چهارم تیر ۱۳۶۶ در سردشت توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به سینه شهید شد و مزار او در گلزار شهدای شهر زادگاهش واقع است.

متن وصیت‌نامه شهید سید آیت حسینی:

هم اکنون که عازم خط مقدم جبهه هستم، وصایایی به خانواده عزیزم دارم: صبر و استقامت داشته باشید؛ به خدای بزرگ توکل کنید و از او کمک و استعانت بجویید. طاعت او را به جا آوردید، که او ارحم الرحمین، بزرگ و مهربان است و بخشنده.

 

در رابطه با انقلاب و رهبری، گوش به فرمان رهبر عزیز، خمینی کبیر، که به حق، نایب امام زمان (عج) است، باشید و از یاران باوفایش حمایت کرده و گوش به حرف افراد مفسد و دور از خط امام ندهید و راه اسلام را که همان راه امام و رهبر است، ادامه دهید. در اجتماعات مذهبی، نماز‌های جمعه و جماعت شرکت فعال داشته باشید.

 

نصیحتی به فرزندانم، خصوصاً، به دختر کوچکم محدثه؛ اول اینکه از همه می‌خواهم که به نحو احسن او را تعلیم و تربیت نمایند که فردی مؤمن و مفید برای اسلام باشد، حجابش را خوب رعایت کند و به تحصیلاتش ادامه دهد و مادر را کمتر اذیت نماید. از شهادتم خوشحال بوده و در بین همسایگان افتخار کند، هیچ وقت از خط اسلام فاصله نگیرد، از شما عزیزان! باز هم خواهانم در تربیت فرزندانم کوشا باشید و محل دفنم قزوین باشد نه در جایی دیگر.

وصیتی به پدر و مادر عزیزم: پدر عزیز و مادر مهربانم! می‌دانم که برای پرورش من بسیار زحمت کشیده اید؛ ولی من نتوانستم که جبران زحمات کنم، به هر حال خواست خداوند چنین بوده است. خود شما، پدر خوبم! مگر زمانی که کودکی بیش نبودم، نمی‌گفتید امام حسین(ع) در وقت شهادت تنها بود؟ و مگر نمی‌گفتید‌ای کاش! آن زمان آنجا بوده و یاری‌اش می‌کردیم؟ حال دیر نشده و من به گفته شما عمل می‌کنم و به ندای حسین(ع) زمانم لبیک می‌گویم و از همه شما می‌خواهم به یاد خداوند متعال باشید که او بخشنده و مهربان است و بعد از همه می‌خواهم که راه مرا ادامه داده، صبر پیشه سازند.

در تربیت فرزندانم تلاش کن

وصیت به همسر عزیز و مهربان و مادر خوب فرزندانم: بعد از حمد و سپاس خدای یکتا، از همسر عزیزم معذرت می‌خواهم و از او طلب عفو می‌نمایم که نتوانستم برای وی همسری خوب باشم و حق همسری را خوب ادا نمایم؛ به هر حال از شما طلب عفو و بخشش دارم و امیدوارم که در تربیت فرزندانم نقش مؤثری داشته باشید.

وصیت به خواهران و برادران عزیزم: از شما می‌خواهم، صبر را پیشه خود سازید، توکل به خدای بزرگ داشته باشید و طاعات او را انجام دهید و در تداوم انقلاب از هیچ کوششی دریغ نورزید؛ در تحصیلات خود کوشا بوده و در سرپرستی فرزندانم کمک خوبی برای آن‌ها و مادرشان باشید.

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین