اگر گریه می‌کنید، برای پهلوی شکسته زهرای اطهر(س) گریه کنید
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید محمدتقی رسولی، یکم دی ماه سال ۱۳۴۰ در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش علی‌آقا، واسطه فروش فندق بود و مادرش طاهره نام داشت، تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلم گرفت. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت، بیست و چهارم اسفند ماه سال ۱۳۶۳ با سمت فرمانده گروهان در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به شکم شهید شد و مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید محمدتقی رسولی:
ای مادر! می‌دانم فرزند خوبی برایت نبودم و از صورت چین و چروکی و زحمات بزرگ کردنت شرمسارم و در کارهایم کوتاهی کردم؛ ان‌شاءالله شما مرا می بخشی و حلالم میکنی که در پیشگاه خدا و رسول خدا(ص) و ائمه اطهار روسیاه نباشم.
اگر در این جهاد مقدس، شهادت نصیبم شد، دعایم کنید تا خدا از سر تقصیرات حقیر بگذرد. انگیزه جبهه رفتنم این بود که انسان یک جان بیشتر ندارد و دادن آن جان، هیچ کجا با ثواب تر از جبهه جنگ حق علیه باطل نیست و جنگ با صدام به قول امام عزیزمان، عبادت است.
پدر و مادر عزیزم! می دانید که ان‌شاءالله نزد حضرت زهرا(س)، امام حسین(ع) و امام زمان(عج) و از همه مهمتر، خداوند سربلند و سرفرازید؛ چرا؟ چون امانت خود را تقدیم صاحبش کردید و فقط از او بخواهید که این امانت ناچیز را قبول فرماید.
دُرست است که داغ جوان مشکل است؛ اما چه کنم که پیام شهیدان و ندای «هل من ناصر ینصرنی؟» حسین(ع) زمان، حقیر را بی قرار کرد و به جبهه کشاند. اگر گریه می‌کنید، برای من نکنید؛ برای مظلومیت حسین(ع) و کودک شیرخوارش، برای پهلوی شکسته زهرای اطهر(س) و شهیدان گمنام و مظلوم کُردستان گریه کنید؛ چون گریه بر شهید، شرکت در حماسه اوست.
