جانبازی که همه موانع در حوزه‌های ورزش و کارآفرینی را برداشت
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، جانباز ۷۰ درصد محمدحسن رادمنش، متولد هشتم اسفند ماه سال ۱۳۴۲ در روستای نظام‌آباد از توابع شهرستان قزوین است، کمتر از یک سال سن داشته که به دلیل شغل پدرش به قزوین مهاجرت و در خیابان تبریز زندگی می‌کند. دوران ابتدایی را در مدرسه عنصری خیابان تبریز و دوره راهنمایی را در خیابان سعدی می‌گذراند. ولی از آنجایی که از کودکی علاقه شدیدی به کار‌های صنعتی داشته است، ناخواسته در مقطع دوم راهنمایی ترک تحصیل کرده و سراغ صنعت می‌رود.
وی در ۱۶ سالگی که حال و هوای انقلاب در کشور پررنگ می‌شود، به جمع انقلابیان و معترضان رژیم منحوس پهلوی می‌پیوندد، به همین دلیل کار و کاسبی را رها کرده و در راهپیمایی‌های علیه رژیم شاهنشاهی با سر دادن شعار‌های ضد شاه در خیابان‌ها از صبح تا غروب به همراه روحانیون شرکت می‌کند تا اینکه در ۲۲ بهمن ماه سال ۵۷ انقلاب اسلامی پیروز شد. وی با آغاز جنگ تحمیلی نیز بلافاصله برای آموزش‌های سلاح‌های نظامی و رزمی در بسیج ثبت‌نام می‌کند و همه دوره‌ها را می‌گذراند.
رادمنش برای رفتن به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل با مخالفت خانواده‌اش مواجه می‌شود، ولی از آنجایی که شوق رفتن به جبهه را داشته تلاش می‌کند تا رضایت خانواده‌اش را کسب کند، که سرانجام پدرش می‌گوید اگر می‌خوای جبهه بروی من حرفی ندارم، ولی به عنوان سرباز برو که وظیفه خدمت هم انجام داده باشی. از آنجایی که برای رادمنش مهم نبوده که به عنوان سرباز یا بسیجی به جبهه برود و دفاع از ارزش‌ها و خاک کشور مقابل دشمنان برایش از هر چیزی مهمتر بوده؛ لذا با رضایت پدرش سریع به عنوان سرباز عازم جبهه‌ها در کردستان می‌شود، نزدیک به ۲۱ ماه در همه شهر‌های کردستان قروه، سنندج، مریوان، موکش، سقز، بوکان، بانه و سردشت خدمت می‌کند که سرانجام در بیست و ششم اسفند ماه سال ۱۳۶۱ با قطع پای چپ در منطقه عملیاتی کردستان، به مقام جانبازی ۷۰ درصد نایل می‌شود.
وی قبل از جانبازی‌اش در دو رشته ورزشی کنگ‌فو و دوچرخه سواری فعالیت می‌کرد، ولی به دلیل نداشتن یک پا نمی‌تواند این رشته‌ها را ادامه دهد، در نتیجه تصمیم می‌گیرد رشته‌های ورزشی دیگری را انتخاب کند که با شرایط جسمانی‌اش سازگاری بیشتری دارد. بیشتر رشته‌های ورزشی را محک می‌زند و در نهایت اتومبیلرانی رالی و تیراندازی را انتخاب می‌کند؛ که در همین دو رشته صاحب مقام‌های کشوری و استانی است.
وی عضو تیم ملی تیراندازی جانبازان و معلولان کشور، مربی تیراندازی جانبازان و معلولان استان قزوین، رئیس هیئت مدیره انجمن معلولان و جانبازان ضایعات نخاعی استان قزوین، رئیس هیئت مدیره شورای هماهنگی تشکلات غیرانتفاعی معلولان و جانبازان استان قزوین را در رزومه کاری خود دارد.
رادمنش در بخش فعالیت‌های اجتماعی تشکل‌هایی به نام انجمن جانبازان و معلولین را از سال ۱۳۸۰ تشکیل داده که در آن فعالیت‌هایی همچون اردو‌های زیارتی_ساحتی، حل مشکل مسکن، اعطای وام، مسائل بهداشتی، درمانی و توانبخشی برای معلولان و جانبازان استان قزوین انجام می‌شود.
وی بعد از جانبازی تا پایان متوسطه رشته سازه‌های فلزی گروه مکانیک تحصیل کرد و سپس وارد دانشگاه شد و اکنون دانشجوی مقطع کارشناسی رشته مددکاری روانی و اجتماعی در بحران است.
این جانباز بزرگوار با توجه به اینکه جانباز شده بود، بزرگترین مشکل جامعه معلولان را که حضور در جامعه بود درک می‌کرد. معلولان در بیرون از خانه همیشه مشکل تردد دارند و وسایل نقلیه برای آنها مناسب‌سازی نشده بود بنابراین مجبور بودند هزینه‌های سنگینی بابت گرفتن تاکسی و تاکسی‌های اینترنتی بپردازند. این مشکل باعث شد دستگاهی طراحی کند که با نصب آن روی خودروها، جانبازان و معلولان بتوانند رانندگی کنند.
این جانباز مخترع کارگاهی در شهرک صنعتی لیا تاسیس کرد و در کارگاه خود با عنوان «توانمندسازان ایرانیان»، از سال ۱۳۸۲ تاکنون خودروی بیش از ۵ هزار جانباز و معلول را بهسازی کرده و در سال ۱۳۸۵ نیز به عنوان کارآفرین برتر کشور معرفی شد.
وی بعد از جانبازی تا پایان متوسطه رشته سازه‌های فلزی گروه مکانیک تحصیل کرد و سپس وارد دانشگاه شد و اکنون دانشجوی مقطع کارشناسی رشته مددکاری روانی و اجتماعی در بحران است. رادمنش همچنین بعد از جانباز شدن، هفتم تیر ماه سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد و از زندگی‌اش راضی است.
