عقیده شهید «فضائل باقری‌چیزه» درباره امامت و ولایت
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید فضائل باقری‌چیزه، دوم فروردین ۱۳۴۳ در روستای خره از توابع شهرستان قزوین به دنیا آمد، پدرش اسماعیل و مادرش عادله نام داشت.
این شهید گرانقدر که تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت، پاسدار بود و هفتم اسفند ۱۳۶۲ در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید.
پیکر مطهر شهید باقری دوازده سال در منطقه برجا ماند و پس از تفحص در گلزار شهدای شهر زادگاهش به خاک سپرده شد.
و گواهی می‌دهم بر این که: پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام، مردم بی‌سرپرست نمانده، بلکه با انتخاب امام علی(ع) توسط رسول گرامی اسلام در حجه‌الوداع، مسئله ولایت را برای همیشه امضا فرمودند و البته ناگفته نماند که در آن موقع هم، دشمنان سعی کردند این مسئله ولایت که عالی‌ترین درجه آن امامت است را از دست صاحبان اصلی آن خارج کرده، به ولای شیطانی تبدیل کنند؛ ولی خداوند متعال مسلمین را یاری کرد و پیامبر گرامی دست مبارک مولا علی(ع) را گرفته و بالا بُردند و فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولا» که با این مسئله و دوراندیشی، پیامبر دست و پای شیخین را به حول و قوه الهی تا حدودی بست و بالاخره مقام شامخ امامت به دست صاحبان اصلی آن افتاد، که دوازده معصومند.
البته قرآن کریم هم امامت علی(ع) را امضا کرده است، که در آیه مبارکه آمده است: «انما ولیکم الله و رسوله و الذین امنوا الذین یقیمون الصلوه و یؤتون الزکوه و هم راکعون» (مائده/۵۵)؛ که می‌فرماید ولایت از آن خدا و پیامبر و کسی است که در حال نماز در هنگام رکوع، زکات می‌دهد که همه می‌دانند که فقط امیرالمؤمنین علی(ع) بود که در حال رکوع زکات دادند.
برای آخرین امام، حضرت بقیه‌الله الاعظم، امام مهدی موعود(عج)، دو غیبت محسوب شده، امید که این پرده و حجاب که بین او و ما بنا به دلایلی کشیده شده است دریده شود و این آخرین ذخیره الهی از غیبت کبری تلألؤ تابناک خود را بر این امت خفته در ظلمت، بتابد و با تابش خود، جامعه را به نور تبدیل سازد.
و عقیده بنده در مورد امامت این است، اگر امامت نبود، اسلام نبود؛ به دلیل این که امامت، استمرار حرکت انبیاست و امامت، عالی‌ترین درجه ولایت است و این مقام را پس از طی مراحل بسیار سخت، می‌شود به دست آورد.
