از شهادتم گریه نکنید زیرا به انتهای آرزوهایم رسیدم

به گزارش نوید شاهد استان قزوین،  شهید علی‌اکبر صمیمی، نهم آذر ماه سال ۱۳۴۷، در شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد، پدرش رجبعلی، کارگر کارخانه بود و مادرش زینب نام داشت، تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و کارگری می‌کرد. این شهید بزرگوار به عنوان سرباز ژاندارمری در جبهه حضور یافت، بیست و دوم تیر ماه سال ۱۳۶۷، در دهلران توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

متن وصیت‌نامه شهید علی‌اکبر صمیمی:

در سنگر نشسته‌ام و می‌خواهم چند سطری وصیت‌نامه بنویسم. باران خمپاره و توپ‌های دشمن بر سرم باریدن گرفته است؛ طوری که احساس می‌کنم اینجا به خدا خیلی نزدیک شده‌ام و بسیار امیدوارم که خدا گناهانم را ببخشد و مرا که قدم در راهش گذاشته‌ام-بپذیرد.

خدایا! تو می‌دانی که من فقط به خاطر تو به جبهه آمدم. و، اما پدر و مادر مهربانم و خواهران خوبم! پس از عرض سلام و سپاس خداوند، امیدوارم از من راضی باشید و از اینکه سال‌های سال شما را زحمت داده و اذیت کرده‌ام، مرا ببخشید.

و از شما می‌خواهم برای من گریه و بی‌تابی نکنید؛ زیرا به انتهای آرزوهایم رسیدم. شما باید بدانید که شهادت نصیب هر کس نمی‌شود و از اینکه هدیه ناقابلی را در راه خدا داده‌اید، شُکر خدا بکنید.