انسان‌هایى که در اسلام اسم نوشتند باید به کلاس بیایند
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «محمدصالح محمدی»، یکم مهر سال ۱۳۴۹، در روستای خوزنین از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد، پدرش اسماعیل، بنگاه‌دار خودرو بود و مادرش صفورا نام داشت و تا دوم راهنمایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت، دهم خرداد ۱۳۶۷، در شیخ‌محمد عراق بر اثر اصابت ترکش به پهلو و شکم شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید محمدصالح محمدی:
خدایا! تو شاهد باش که من راه و هدفى جز تو و مقصد تو ندارم؛ راهى که تو و امامان معصومت به من نشان دادید و عشقى هم جز شهادت در راهت ندارم. امیدم به توست و غیر از تو پناهگاهى ندارم و هر چند بنده معصیت کار تواَم و بار گناهان بر دوشم سنگینى مى‌کند، از لطف و کَرَمَت ناامید نیستم و به فضل و کَرَمَت چشم دوختم و امیدوارم این بار، هدیه‌اى را که خود به من ارزانى نمودى، تقدیمت کنم.
جوانان ما باید قدر این نعمت بزرگ را بدانند و پیش از آنکه مرگ سیاه دامن گیرشان شود، از مرگ سرخ استقبال نمایند و هر کس در این معامله پشیمان گردد، به حتم ضرر کرده است. از آنجا که بر هر فرد مکلف لازم است که هنگام رجعت از این دنیاى فانى وصیتى نماید؛ لذا به چند توصیه از برادرى که هم اکنون در میان شما نیست و روحش ناظر بر اعمال و کردار شماست، توجه فرمایید و به آن عمل کنید.
تقوای الهی را پیشه و از حرام خدا دورى کنید و حلال او را شُکرگزار باشید. نعمت‌هاى بى‌پایانش را چه مادى و چه معنوى به یاد آورید و قدردانش باشید. خدا را، خدا را، در همه حال ناظر اعمال خود بدانید و در پیشگاه او معصیت نکنید و بدانید که مسافرید و در حال حرکت به سوى او اسلحه از دست افتاده مرا بردارید و با دشمنان دین خدا و قرآن بجنگید و هیچ وقت خدا را از یاد نبرید.
خدایا، خدایا! صداى من نمى‌رسد؛ تو آن را به گوش خلق برسان، که زنگ انقلاب خورده و زنگ اسلام زده شده و خمینى کبیر رئیس دانشگاه خودسازى زنگ آن را زده است. انسان‌هایى که در اسلام اسم نوشتند، باید به کلاس بیایند و آن‌هایى که مکلف شدند ولى تاکنون نیامدند و از آمدن خوددارى نموده یا مَردودند، از دانشگاه بیرونند؛ زیرا این انقلاب به بهاى ارزانى به دست نیامده و تاکنون خون ده‌ها هزار جوان، زن، مرد و کودک پاى نهال آن ریخته شده است.
امروز مى‌توانید با آزادى، فریاد خود را به گوش جهانیان برسانید. به هوش باشید و با هوشیارى کامل و با راهنمایى امام عزیز و مسئولان مملکت، توطئه‌هاى شوم خائنین را خنثى نمایید و لحظه‌اى از خطر دشمن مکار غافل نشوید. در نهایت پیامى براى مادر عزیزم دارم؛ مادر! براى من گریه نکن؛ زیرا من خود تصمیم گرفتم و آرزو داشتم که شهید شوم و به آرزوى دیرینه خود برسم. افتخار کنید که هدیه‌اى ناقابل براى راه خدا قربانى کردید و شُکرگزار باشید.
