ما حافظ اصالت انسان و پاسدار میهن هستیم
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «سیدمهدی ابراهیمی»، سی‌ام شهریور سال ۱۳۵۱، در روستای کی‌جین‌خرقان از توابع شهر آوجبه دنیا آمد، پدرش سیدموسی، روحانی بود و مادرش بهجت نام داشت و دانش‌آموز اول متوسطه در رشته تجربی بود. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، چهاردهم خرداد ۱۳۶۷، در شیخ‌محمد عراق به شهادت رسید، پیکرش مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۶ پس از تفحص در گلزار شهدای شهر زادگاهش به خاک سپرده شد.
متن وصیت‌نامه شهید سیدمهدی ابراهیمی:
در این موقعیت حساس، حماسه عاشورای حسین (ع) بار دیگر زنده شده و در ایران رخ داده است، که نشان می‌دهد حسین‌ها هنوز زنده‌اند و تا حکومت الله را در سراسر جهان برقرار نسازند، به پیکار خود علیه کفر ادامه می‌دهند و اینان، آموزگارشان حسین (ع) است. حسین (ع) برخاسته است، تا به همه آن‌هایی که جهاد را تنها در توانستن و همه آن‌هایی که پیروزی بر خصم را تنها در غلبه کردن می‌پندارند، بیاموزد که «شهادت»، نه یک باخت؛ بلکه یک انتخاب است. انتخابی که در آن مجاهد با قربانی نمودن خویش بر آستان معبودِ آزادی و محراب عشق، وضوی خون گرفته و با نماز اخلاص پیروز میشود و با سلام شهادت این نماز را پایان می‌دهد.
امام را تنها نگذارید، که امام کاری بس عظیم کرد. او باعث بیداری نَفس‌های پژمرده و باعث جان گرفتن روح‌های خسته شد. حسین (ع) وارث آدم (ع) که به بنی آدم زیستن داد و وارث پیامبران بزرگ، که به انسان چگونه زیستن را آموخت؛ اکنون آمده است تا در این روزگار به فرزندان آدم (ع) چگونه «مُردن» را بیاموزد. حسین (ع) آموخت که «مرگ سیاه»، سرنوشت مردم زبونی است که به هر ننگی تن می‌دهند تا زنده بمانند. کسانی که جسارت آن را ندارند تا شهادت را انتخاب کنند و مرگ آنان را انتخاب خواهد کرد.
و، اما ما تنها در جستجوی حقیقت تاریخ و واقعیت انسانیم و از دشمن طالب خاک نیستیم. ما طالب چیرگی حق بر باطل هستیم. ما طالب شکست سیاهی در فجر صادق و نور خداییم. ما را خاک دشمن، بهای جهاد نیست. ما را ظلمت و ذلت دشمن، نقطه انتقام نیست؛ که ما منتقمان کربلا‌های خونین زمانه تا تحویل تمامی خاک خداوند به وارثان اصلی آن، یک لحظه از پای نمی‌نشینیم و از همان روزی که هر وجب از خاکِ اسیرِ ظالمان را آزاد می‌کنیم، گویی خیل وارثانی را به حق خویش رسانده‌ایم. ما حافظ اصالت انسان و حامی تمامی حق و پاسدار میهن و قرآنیم.
