مادرم، بعد شهادتم به یاد امام حسین(ع) و یارانش گریه کن
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «سیدجعفر حسینی»، بیست و پنجم تیر ماه سال ۱۳۴۸، در شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد، پدرش سیدجواد (شهادت ۱۳۶۱) کشاورز بود و مادرش جهان نام داشت و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت، یکم مرداد سال ۱۳۶۷، در محور سقز ـ دیواندره دچار سانحه رانندگی شد و بر اثر ضربه مغزی به شهادت رسید و مزار مطهرش در روستای سخصی‌آباد از توابع شهر زادگاهش واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید سیدجعفر حسینی:
بسم الله‌الرحمن‌الرحیم با درود سلام بر منجى عالم بشریت، آقا امام زمان(عج) و نایب برحقش، خمینى کبیر و با درود و سلام بر شهیدان به خون خفته صدر اسلام تا شهیدان کربلاى ایران به نام خدایى که انسان را آفرید.
به نام خدایى که به انسان کار و توانایى داد که در مقابل دشمن همچون کوهى استوار و پایدار باشد. خدمت مادر و برادران و خواهران عزیزم، سلام عرض مى‌کنم و با سلام بر مادر عزیزم که چنین فرزندى تحویل جامعه اسلامى دادند تا با کافران بجنگد و در راه حق و باطل به درجه شهادت نایل آید.
موضوع وصیت‌نامه من این است که مادر عزیزم! من را حلال کن که خیلى شما را اذیت کردم. مادرجان! از برادرانم طلب رضایت مى‌خواهم که از فرمان آن‌ها سرپیچى کردم و مادر از خواهرم طلب رضایت و بخشش مى‌خواهم که اگر هر حرف بدى از من شنیده است، حلالم کند و از تمامى فامیل‌ها طلب رضایت مى‌خواهم.
مادر جان! بعد شهادت من گریه نکنید. اگر خواستى، گریه کنى، به یاد امام حسین(ع) و یارانش باش که در کربلا روز عاشورا تشنه لب، به شهادت رسیدند، گریه کن.
بعد از شهادت من را در کنار قبر پدرم دفن کنید که او تنها نباشد. حتما در مراسم من حاج‌آقا شالى باید شرکت داشته باشد و نماز شهادت من را، حاج‌آقا شالى باید بخواند. در آخر مادر جان! از تمام دوستان و آشنایان و از کلیه فامیل‌ها طلب رضایت طلب مى‌کنم که اگر هر بدى از من دیدند، مرا ببخشند و مرا حلال کنند.
