فراری پادگان، شهیدِ عین‌خوش!

این شهید گرانقدر چهار ساله بود که به همراه خانواده از روستا به شهر قزوین مهاجرت کرد و تا پایان دوره ابتدایی در دبستان دهخدای قزوین درس خواند.

مدتی مانند پدر بنایی و معماری می‌کرد و تابستان‌ها به همراه برادرش فرهاد که هفت سال از او کوچکتر بود به بستی فروشی مشغول بود تا اینکه پس از چند سال کار به استخدام کارخانه ریسندگی و بافندگی آذربایجان قزوین درآمد.
از آنجاییکه به کار با چوب علاقه زیادی داشت، شب‌ها به همراه برادرش معرق کاری می‌کرد که آثار زیادی از ایشان در این زمینه به یادگار مانده است.
اخلاق و رفتار شهید حسینعلی در خانه زبانزد بود، وقتی می‌دید والدین دلخوری یا نارحتی دارند آنقدر شوخی می‌کرد تا آنها را بخنداند.
این شهید گرانقدر پیش از پیروزی انقلاب در راهپیمایی‌ها مشارکت فعال داشت حتی زمانیکه در خدمت سربازی بود در جریان یک تظاهرات مردمی در لباس ارتش، پیکر یک روحانی را که شهید شده بود با احترام به کنار خیابان می‌برد و عمامه‌اش را زیر سرش گذاشته و عبا را روی پیکر او می‌کشد که در این لحظه یکی از فرماندهان پس از حمله به شهید حسینعلی اسلحه را به سمتش نشانه می‌رود اما دوستان شهید از راه می‌رسند و اجازه شلیک به فرمانده را نمی‌دهند.
به علت گزارش فرمانده، این شهید گرانقدر بارها مورد پرس‌وجو و بازجویی قرار می‌گیرد و در حالیکه تنها سه ماه از خدمت سربازیش ماده بود، به دستور حضرت امام خمینی(س) به همراه 23 نفر دیگر از پادگان فرار می‌کند.
شهید حسینعلی در پاسخ به مادرش که پرسیده بود چرا فرار کردی، دستگیر و مجازات می‌شوی، می‌گوید: فرامین امام همیشه منطقی است و من به فرمان ایشان از پادگان فرار کردم تا مجبور نباشم در مقابل مردم بایستم.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 در پایگاه زینبیه به عضویت بسیج درآمده و به همراه برادرش جزو انتظامات مسجدالنبی(ص) می‌شود.

شهید حسینعلی سال 1359 ازدواج می‌کند که ثمره این ازدواج یک پسر به نام مهدی است.
با آغاز جنگ تحمیلی این شهید گرانقدر به عنوان تک‌تیرانداز از سوی بسیج در جبهه حضور یافته و بیست و یکم آبان ماه 1361 در عین‌خوش توسط نیروهای عراقی مفقودالاثر شده و به شهادت می‌رسد.
برادر و همراه همیشگی‌اش فرهاد نیز یک سال بعد، چهاردهم آبان ۱۳۶۲ در پنجوین عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به دست و سر، شهید می‌شود.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین