قصه شهادت!

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید علی تاج‌احمدی تبریزی، بیستم آبان ۱۳۴۳ در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش جلیل و مادرش فاطمه نام داشت.
این شهید گرانقدر که تا سوم متوسطه درس خواند، به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و بیست و سوم اردیبهشت ۱۳۶۲ در پاسگاه زید عراق بر اثر اصابت ترکش به ران و شکم، شهید شد؛ مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
خاطره کریم سرباز همرزم شهید:
با قطار عازم اهواز بودیم، رزمندگان در داخل قطار، شور و حال وصف‌ناپذیری داشتند. پاسدار شهید علی تاج‌احمدی، از هنرمندان نقاش، خطاط و فیلم‌بردار سپاه پاسداران هم، همراه ما بود. او جوانی با تقوا و با خدا بود، بیست و یکم اردیبهشت ماه سال شصت و دو بود، که به خط مقدم جبهه در پاسگاه زید رسیدیم.
او از خوشحالی در پوست خود نمی‌گُنجید، از مواضع نیروهای خودی کلی فیلم و عکس گرفت. فردای آن روز ساعت شش صبح، بعد از خواندن نماز و دعای ندبه، به سوی خط مقدم حرکت کردیم.
علی مثل همیشه نبود، خیلی نورانی شده بود، بعد از این که از چند موقعیت رزمندگان عکس و فیلم گرفت، ناگهان یک گلوله‌ی خمپاره ۸۲ دشمن میان ما اصابت کرد و ایشان از ناحیه‌ی سینه و سر مجروح شد.
علی با وضعیتی که داشت، فقط فریاد می‌زد: «یا مهدی! ادرکنی» و یا می‌گفت: «خداوندا! از سر تقصیرات من بگذر!»
من خودم را با هر زحمتی که بود به نزدیک جاده رساندم، یک آمبولانس از راه رسید و ما را سوار کرد. آمبولانس حرکت کرد؛ اما متأسفانه در بین راه واژگون شد و ما مجدداً در جاده رها شدیم. در همین حال، برادر فصیحی‌رامندی ـ که فرمانده‌ی گُردان ما بود ـ از راه رسید و ما را به اورژانس رساند. و سرانجام نیز علی بر اثر شدت جراحات وارده در بیمارستان به شهادت رسید.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین