گریستن در سحرگاهان!

سرهنگ خلیل صراف همرزم شهید عباس بابایی:
بنده به عنوان مسئول حفاظت قرارگاه رعد به سربازان نگهبان دستور داده بودم تا شب‌ها پس از خاموشی برای ورود و خروج به قرارگاه ایست شبانه بدهند.
یکی از شب‌ها نگهبان پاس دو، که نوبت پاسداریش از ساعت دو الی چهار صبح بود، سراسیمه مرا از خواب بیدار کرد و گفت: در ضلع جنوبی قرارگاه شخصی هست که فکر می‌کنم برایش مشکلی پیش آمده. پرسیدم: مگر چه کار می‌کند؟ گفت: او خودش را روی خاک‌ها انداخته و نشسته گریه می‌کند.
 من بی‌درنگ لباس پوشیدم و همراه سرباز به طرف محلی که او نشان می‌داد رفتیم. به او گفتم که تو همین جا بمان. سپس آهسته به طرف صدا نزدیک شدم. صدا به نظرم آشنا آمد. نزدیکتر که رفتم او را شناختم. تیمسار بابایی فرمانده قرارگاه بود.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی خط سرخ