شهید ترور معلم « قدرت‌الله چگینی» از نگاه یاران

این شهید بزرگوار چه در ایام قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و چه بعد از آن مورد وثوق مردم بود و با حضور مستمر و جدی‌اش در صحنه‌های مختلف انقلاب، راهنما و رهبری جریانات مختلف انقلاب را به عهده داشت.

اجتماع بزرگ فرهنگیان، اعم از معلمان و دانش آموزان، او را بخوبی می‌شناختند و با هدایت‌ها و سخنان روشنگرش، راه را پیش روی این قشر عظیم و روشنفکر جامعه قرار می‌داد.

بحث‌های روشنگر او در مراکز فرهنگی بویژه دانشگاه‌ها و مدارس، باعث شناخت روزافزون مردم از منافقین و کجروی‌های آنان شده بود، بطوری که تاب و توان حضور او و سخنان روشنگرش را نداشته و از آنجایی که توان مقابله فکری و گفتمانی را با او نداشتند در طلوع صبح دوازدهمین روز از شهریور ماه سال ۱۳۶۰ و به هنگام خروج از خانه، او را به رگبار کینه و عداوت خود بسته و به آرزوی دیرینه‌اش که همانا شهادت بود رساندند.

حال فرصتی فراهم شد تا دوستان و همراهان این شهید سعید از او بگویند و روش و منش جاودانه‌اش:

علی اصغر طاهری از همکاران شهید چگینی است که از دو سال قبل از انقلاب وی را می‌شناخت. او در خصوص این شهید بزرگوار می‌گوید: هر چه در مورد او فکر می‌کنم می‌بینم دریایی بود از حقیقت که تمام اسلام را در ظاهر و عملکرد ایشان می‌شد دید.

او زندگیش را تماماً وقف اسلام کرده بود. از نماز صبح تا پاسی از شب مشغول به کار بود. هر مطلبی را که از او می‌خواستیم نه نمی‌گفت، در مورد ایجاد ارتباط با تمام افراد جامعه مثل خودشان برخورد می‌کرد و با همه افراد در سنین مختلف به راحتی ارتباط برقرار می‌کرد.
یک خاطره‌ای که از ایشان به یاد دارم مربوط به روزی است که در اداره بودیم و خانم بد حجابی وارد اتاق شد. شهید چگینی دستور دادند تا کار این خانم انجام شود و از وی در اتاقش پذیرایی کرد.

وقتی از او پرسیدم چرا نگذاشتید خود آن خانم کارش را انجام دهد گفت: دلم نمی‌خواست که او با این وضعیت در قسمت‌های مختلف اداره برود.

شهید چگینی در واقع با عمل خود به صورت غیرمستقیم تذکر داد و آن خانم هم بعد از شهادت شهید چگینی وقتی به مراسم تشییع وی آمده بود حجابش را رعایت کرده بود و گفت فقط به خاطر احترام به شهید چادر سر می‌کنم. در واقع هر کس که حتی یکبار با او برخورد می کرد جذب او می‌شد.

در تمام سخنرانی‌هایش سعی می کرد به طور شیوا و با بیانی شیرین، عمق مطالب قرآن را به افراد بفهماند. همیشه دائم الوضو بود و با اعمالش به ما می فهماند که چطور رفتار کنیم. حتی به هنگام خواب هم سعی می‌کرد وضو داشته باشد.
 
نسبت به آینده انقلاب بسیار امیدوار بود

در تمام انجمن‌ها و گروه‌های فعال استان جزو کادر اصلی و یا از بنیانگذاران آن به حساب می‌آمد. در سپاه پاسداران و کمیته انقلاب نیز حضور داشت و جزو نیروهای فکری و ایدئولوژیک آن مجموعه به حساب می‌آمد.

نسبت به آینده انقلاب بسیار امیدوار بود، هیچگاه مردم را نسبت به امام و انقلاب دلسرد نمی‌کرد، معتقد بود که آینده درخشان است و این انقلاب وصل می‌شود به انقلاب حضرت مهدی (عج). نسبت به رهبری انقلاب خیلی متعصب و ملتزم واقعی به ولایت فقیه بود.

یادم می‌آید که شبی سخنرانی امام از تلویزیون پخش می‌شد، با وجود اینکه بسیار خسته بود ولی پاهایش را دراز نکرد، خیلی مؤدبانه نشست و به سخنان رهبر گوش داد.

اخلاق و عمل شهید چگینی الهی بود

رحیم خونبانی همکار دیگر شهید چگینی است که ویژگی‌های شهید را در پنج بخش اینگونه عنوان می‌کند: اولین خصوصیت بارز ایشان اخلاق و عمل الهی ایشان بود، دیگر اخلاص وی که خیلی خالصانه عمل می‌کرد و تمام کارهایش برای خدا بود و با وجود اینکه چند باری توسط ساواک به زندان افتاده بود و شکنجه‌های زیادی را تحمل کرده بود اما هیچ وقت نمی‌خواست کسی این موضوع را بفهمد به طوری که پس از شهادت، هنگامی که پیکرش را غسل می‌دادند آثار شکنجه‌ها مشاهده شد.
 
صبر و تحمل او نیز خصوصیت بارز دیگری بود که حتی در مقابل مخالفانش هم خیل صبورانه برخورد می‌کرد و با دلیل و منطق سعی می‌کرد مخالفانش را توجیه کند.

یک روز به ایشان گفتم؟ چرا به دیدار امام نمی‌روید؟ گفت: به خودم اجازه نمی‌دهم که وقت امام را بگیرم. او با وجود ارادت زیادی که به امام داشت اما در این مورد خیلی تواضع و فروتنی داشت.

در ارتباط با فعالیت‌های قبل از انقلاب ایشان هم دینی و هم سیاسی بود، خط مبارزاتش براساس آیات قرآن بود و التزام عملی به قرآن داشت. وی به هیچ گروه و یا دسته‌ای تعلق نداشت، تنها از خط امام پیروی کرده و با تأسی از ولایت‌فقیه حرکت می‌کرد.

خودش را وقف مردم کرده بود

علی اکبر عبدالرزاقی از دوستان نزدیک و صمیمی شهید چگینی است که از سال ۵۵ با ایشان ارتباط نزدیک داشته و به تعبیری خود را شاگرد شهید چگینی می‌داند.

وی نیز در مورد شهید می‌گوید: شهید چگینی خودش را وقف مردم کرده و ایثار را به حد اعلای خود رسانده بود و همین اخلاقش باعث شده بود آنقدر وابسته به او باشم که خیلی زود دلتنگش شوم به طوری که یکبار بعد از عملیات حصر آبادان که در منطقه بودم، وقتی به قزوین برگشتم قبل از اینکه به دیدن خانواده‌ام بروم، به دیدن شهید چگینی رفتم.

شهید چگینی بعد از شهادتش مظلوم واقع شد

برادر شهید چگینی که دو سال از وی کوچکتر است در خصوص دوران کودکی شهید چگینی اینگونه می‌گوید: از آنجاییک ه خانواده ما یک خانواده مذهبی بود، شهید چگینی نیز از ابتدا یک تربیت مذهبی داشت، وی به نماز جماعت و حضور در مسجد محل خیلی اعتقاد داشت.


سال ۴۵ که دیپلم را گرفت همزمان در دو رشته ی حقوق و ادبیات عرب دانشگاه تهران پذیرفته شد ولی با مشورت با برخی از علماء به دلیل شرایط آن روز جامعه تصمیم گرفت در رشته ادبیات عرب ادامه تحصیل بدهد و چون تسلط خوبی هم بر قرآن و تفسیر و حدیث داشت این رشته را انتخاب کرد.

بیشترین فعالیت ایشان در زمان دانشجویی بود که در انجمن‌های زیادی فعالیت می‌کرد. از جمله انجمن دوشیزگان حضرت زینب(س) که مدیریت انجمن با شهید چگینی بود. انجمن دانشجویان مسجد ستوده به نام بلال حبشی که سیاستگذاری این انجمن ها به عهده شهید چگینی بود که در آن زمان ۲۰ سال بیشتر نداشت. همچنین در مسجد ستوده کتابخانه‌ای دایر کرده بودند و در آنجا فعالیت‌های زیرزمینی زیادی انجام می‌دادند.

شهید چگینی شهر الیگودرز را زنده کرد


در رعایت حلال و حرام حساس بود

ایشان خیلی رعایت حلال و حرام را می‌کرد، یادم است که یکبار در سفری که در الیگودرز به یکی از شهرستانهای مجاور رفته بودیم به اتفاق خانواده رفتیم تا زیر سایه ی درختی استراحت کنیم، اما شهید چگینی خانواده را در آفتاب نگه داشت تا به سراغ صاحب باغ برویم و اجازه بگیریم و وقتی صاحب باغ را پیدا کردیم و رضایت او را جلب کردیم او نیز به پاس این حرکت زیبا موتور آب باغش را روشن و از ما نیز پذیرایی کرد.

و یا در تبلیغات کاندیداتوری مجلس نیز به همه سفارش کرده بود که پوسترها را بدون اجازه بر روی دیوار کسی نصب نکنند و ابتدا از صاحب خانه اجازه بگیرند. حتی پوسترها را با نوار چسب می‌چسباند تا دیوارها کثیف نشود.
 
 به حال فقرا رسیدگی می‌کرد

رسیدگی به حال ضعفا و فقرا را به طور پنهانی انجام می‌داد که بعد از شهادتش تازه ما متوجه شدیم که چند خانواده را تحت سرپرستی خود داشته است.

ایشان مخالفین زیادی داشت که اندیشه‌هایش برای آنها خطرناک بود. یک روز خیلی گریه می‌کرد چون کسانی گفته بودند ایشان ضد ولایت‌فقیه است، او بسیار ناراحت شده بود و می‌گفت از خدا می‌خواهم مرگم برساند تا این گروه مجبور نباشند به خاطر غیبت کردن من به گناه آلوده شوند. در واقع ایشان نسبت به مخالفانش هم برخورد خصمانه‌ای نداشت.

بعد از شهادتش مظلوم واقع شد
 

در آخر باید بگویم شهید چگینی بعد از شهادتش مظلوم واقع شد و چهره و سیره ایشان آنطور که باید شناسانده نشده است.

حسن شکیب‌زاده – آزاده رحمانی