در حراست، حفاظت و تداوم انقلاب اسلامی بکوشید

به گزارش نوید شاهد استان قزوین،  شهید محمدشهیربهداد نورخیزمحجوب، بیست و دوم خرداد ماه سال ۱۳۴۴ در شهر رشت به دنیا آمد، پدرش حسن، کارمند بود و مادرش معصومه نام داشت و دانشجوی دوره کارشناسی در رشته شیمی بود. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، هجدهم فروردین ماه سال ۱۳۶۶، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و مزار او در گلزار شهدای شهر قزوین واقع است.

متن وصیت‌نامه شهید محمدشهیربهداد نورخیزمحجوب:

بارالها، اى خداى من و اى پروردگار من! مرا آفریدى و به من آموختى که دنیا، جایى جز مکان امتحان، مِحنَت، رنج و آزمایش نیست. به من آموختى که دنیا، فقط جاى عبودیت، بندگى و حمد بی‌کران تو است.

دنیا، تنها گذرگاهى است که در آن سالک عاشق، خود را براى دیدار تو آماده می‌کند و پیرایه‏‌ها، زشتی‌ها، زنگار‌ها و هر چیز دیگر را از قلب، نَفس و وجود خود مى‌زداید و تمامى وجودش را براى دیدار و لقاى تو پاک و مُنزَّه مى‏‌سازد.

آفرینش خود را در رنج و درد مى‏‌داند و در میان دردها، رنج‌ها و غم‌ها، تو را مى‏‌خواند؛ تو را مى‏پرستد و از تو کمک مى‏‌جوید؛ چرا که تنها تو شایسته عبادتى و تنها تو سزاوار استعانتى و تنها بر تو باید توکل کرد که توکلِ بر غیر، شرک است.

خدایا! تو را با حمدى بی‏ حساب شُکر مى‌کنم؛ چون بر من مِنَّت نهادى و این سعادت عُظمى، یعنى حضور در جبهه و جهاد در راهت را بر من ارزانى داشتى تا در میدان نبردى انسان‌ساز، چون جبهه که در آنجا فطرت الهى انسان متجلى مى‌شود، تو و عظمت تو را بهتر و زیباتر درک کنم.

سپاسگزارم خدا که فرصت دادى لباس جهاد بپوشم

پروردگارا، اى محبوب من! تو را سپاس مى‏‌گویم که به من این فرصت را دادى تا در راه نُصرت دینت، لباس جهاد بپوشم؛ جامه‏اى که تنها در خور اَبرار و اَحرار است و ذلیلان و فرومایگان را از آن بهره‏اى نیست. من نیز از اینکه چنین افتخارى نصیبم شده است، به درگاهت‌ای خداى رحمان و منّان! شاکر و سپاسگزارم.

خداى من! تو را آنگونه شناختم که مولایم على (ع) در نهج ‏البلاغه به من آموخت. تو را آن گونه شناختم که همه چیز و هر امرى را در یَد قدرت تو و تحت مَشیَّت تو یافتم. خود را و فعلم را برابر خواست تو، چون ذرّه و پَرکاهى دیدم؛ پس چه بهتر که تسلیم مَشیَّت و اراده تو باشم و خود را به تو بسپارم.

مرگم را شهادت که زیباترین مرگ‌هاست، قرار ده

خدایا، اى آن که بر هر امرى قادر و توانایى! اگر از مرگ گریزى نیست که مطمئناً همین طور است؛ پس چه بهتر مرگم را شهادت در راه خودت که بهترین، زیباترین و باشکوه‌ترین مرگ‌ها است، قرار دهى؛ چرا که هجرت را از پیامبر (ص) و جهاد و نبرد را از کلام و عمل على (ع) آموختم و مُدارا و خون جگرخوردن را از امام مظلوم حسن مجتبى (ع) فرا گرفتم؛

پس خداى من! شهادت حسین گونه را نصیب من ساز. از آن هنگام که دنیا را شناختم، از آن بیزار شدم. در کلامت عقبى را یافتم و به آن مشتاق شدم و اکنون که این فرصت گران بها را پیش روى مى‏ بینم، از آن استفاده مى‌‏کنم و با گامى کوتاه این راه طولانى را که رسیدن به رضا و خشنودى تو است، مى‏‌پیمایم.

اى خداى من! مگر مى‌‏توان تو را و مَشیَّت و رضاى تو را با حضور در جبهه یافت و آنگاه لحظه‌اى آرام و قرار داشت و از پاى ننشست؟ مُسلَّم است که تنها دلبستگی‌هاى مادى و دنیایى است که دنائت‏ پیشگان را از گام برداشتن در این راه، باز مى‏‌دارد. حال آیا مى‏ توان این ذَلَّت و زبونى را پذیرفت؟

خدایا! تو شاهد باش که در این راه جز با علم، آگاهى و شناخت گام برنداشتم و اینک با درک همه جوانب و احساس تکلیف دینى که بر خود فرض مى‏دانم، قدم در این راه مى‏‌گذارم. همه مسلمین باید آگاه باشند و بدانند که حُب و بغض، تنها و تنها به معنى حُبِّ دوستان خدا و بغض و نفرت داشتن نسبت به دشمنان خدا است.
در حراست، حفاظت و تداوم انقلاب اسلامی بکوشید

این انقلاب هم، انقلابى الهى و مُنبعث از مفاهیم عالى قرآنى است و مؤمنین آنانى هستند که صادقانه، مخلصانه، بدون ریا و هرگونه شائبه، در راه اعتلاى کلمه حق و پیشبرد انقلاب الهى که تجلى فطرت پاک انسان‌ها است، تلاش کنند و رنج کشند و تنها، حُبِّ اینان جایز است.

آنانى که مقابل این سیل بنیان‏ کن و این نفوس الهى، قصد مقاومت داشته باشند، در میان سیل خروشان آن، هم، چون فرعونیان خُرد و نابود مى‌شوند. بازماندگان را به صبر، بُردبارى و شکیبایى وصیت مى‏کنم. امروز، این انقلاب گنج گران بهایى است که در دستان ما قرار دارد؛ در حراست، حفاظت و تداوم آن بکوشید.

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین