من می‌روم تا ندای امام حسین (ع) را لبیک بگویم

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید اسکندر امینی، نوزدهم مرداد ماه سال ۱۳۴۵، در روستای ارداق از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد، پدرش علی‌اوسط، آسیابان بود و مادرش صدیقه نام داشت و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت، دهم مرداد ماه سال ۱۳۶۵، در اشنویه توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به کمر، شهید شد، مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است و برادرش علیرضا نیز به شهادت رسیده است.

متن وصیت‌نامه شهید اسکندر امینی:

تاریخ انسان، همیشه صحنه مبارزه حق با باطل بوده است و در این سنت الهی، حق، همیشه پیروز می‌گردد. حال، باطل به هر شکلی که می‌خواهد دربیاید، مهم نیست؛ پس ما اگر ادعای حقانیت داریم باید هیچ گونه بیمی به خود راه ندهیم که «نصر من الله و فتح قریب». ولی این سخن در هر زمانی میزانی دارد و میزان در زمان ما، امام خمینی می‌باشد؛ پس بر ماست تا هر چه بیشتر و دقیق‌تر دستورات این پیر جماران و وارث انبیا و نایب بر حق امام زمان عج) را که در شجاعت و شهامت و در رنج کشیدن، چون علی (ع) و در صبر و پاسداری و بزرگواری هم، چون پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) می‌باشد، با جان و دل پذیرفته و عمل نماییم.

پروردگار را سپاس می‌گویم که به من فرصت داد تا اسلام را بشناسم و انقلاب اسلامی باعث شد تا از زندگی مادی پَست و زودگذر دنیا خارج شوم و با دیدگاه توحیدی، در جهت جاودانگی انسان قدم بردارم. پروردگار عالمیان را سپاس می‌گویم که مرا روانه میدان‌های مبارزه علیه کفر کرد تا گلوله‌های تفنگم را بر قلب کفر جهانی، آمریکای جنایتکار و شوروی غارتگر و عُمال پلیدشان، نشانه رَوَم.

آری! من می‌روم تا ندای «هل من ناصر ینصرنی؟» امام حسین (ع) را لبیک بگویم. می‌روم به جایی که یاران حسین (ع) عاشقانه و با نیتی پاک، جان خود را فدای الله، قرآن و اسلام می‌کنند. جایی که مردان حق از تمام وابستگی‌های دنیوی، چشم‌پوشی کرده‌اند. از زن، فرزند، خانواده، پدر و مادر دور شده‌اند تا به حق بپیوندند.

من می‌روم تا با خونم خدمت کوچکی به اسلام و دینم کرده باشم که اسلام به خون احتیاج دارد تا مستضعفین جهان از زیر سلطه ستمگران خلاصی یابند. من می‌روم، ولی از شما پدر، مادر، دوستان، برادران و کسانی که این وصیتنامه را می‌خوانند، می‌خواهم که فقط، تقوا را پیشه کنند؛ اگر چه من خودم از عهده آن بر نیامدم، ولی شما را به این مهم سفارش می‌کنم.