بعد از شهادتم غمگین نباشید و پیرو دین و مکتب اسلام باشید
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید سهراب مهرابی‌زیارانی، نهم شهریور ماه سال ۱۳۳۷، در روستای زیاران از توابع شهر آبیک به دنیا آمد، پدرش ملک‌محمد و مادرش خیرالنسا نام داشت، تا پایان دوره ابتدایی درس خواند، کارگر کارخانه بود، سال ۱۳۵۸ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. این شهید بزرگوار به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت، هشتم آذر ماه سال ۱۳۶۰، در بستان بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید سهراب مهرابی‌زیارانی:
بسم‌الله الرحمن الرحیم. پدر جان! بنده الان در منطقه جنگی هستم و اگر شهادتی که نصیت برادران شده است نصیب من هم شود، خیلی خیلی افتخار می‌کنم و لازم دانستم که این وصیت‌نامه را برای شما بنویسم. پدر نباید بعد از شهادت من زیاد غمگین باشی، زیرا مگر همان امام حسین (ع) نبود که تمام بچه‌های خود را روانه نبرد کرد و برای ناموس و دین خود به زمین کربلا رفت و در آنجا به وسیله شمریان شهید شد.
در همین کشور خودمان ایران مگر شهید رجائی و شهید دکتر چمران نبودند که ما هیچ یک به اندازه یک موی آن‌ها هم نمی‌شویم شهید شدند گر چه شما خواهی گفت: هر کس برای خود عزیز است، ولی به هیچ وجه بعد از شهید شدن من ناراحت و غمگین نشوی، صبر شما را از حسین‌بن علی (ع) می‌خواهم، اگر چنان چه خدای نکرده ناراحت بشوی مرا ناراحت خواهی کرد.
و تو ای همسر گرامی و دلبندم! انسان باید بمیرد، چه خوب است برای دفاع از ناموس و دین خود بمیرد؛ بنده حالا که قسمت شده است در راه دین و مملکت بمیریم افتخار می‌کنم. تو که یک زن شایسته هستی در درجه اول بعد از شهادت من نباید غمگین و ناراحت شوی، باید پیرو دین و مکتب اسلام باشی و صبر شما را هم از فاطمه زهرا (س) می‌خواهم.
