نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

شهید حسین حاجی براتی پدری مهربان، همسری دلسوز و مردی نمونه خانواده بود مردی که در مهر ورزیدن و محبت کردن نظیر نداشت و تمام تلاشش را می‌کرد تا فرزندانش در رفاه و آسایش زندگی کنند. او همسری مهربان بود که همراه خود آسایش را به خانه می‌آورد و تکیه گاه همسرش محسوب می‌شد. مردی که چون کوهی مقاوم برای فرزندان تلقی می‌شد و وجودش همان تکیه گاه امنی بود که می‌شد با تمام نگرانی‌ها و سختی‌های زندگی به او تکیه کرد و از هیچ چیز و هیچ‌کس هراسی نداشت. پدر همان قهرمانی بود که رسالتش امنیت و محبت برای فرزندان بود. اما محبت بی‌حد و اندازه‌اش اجازه نمی‌داد نسبت به دیگران فرزندان این آب و خاک بی‌تفاوت باشد پس جانش را در دست گرفت و به نبرد با دشمن رفت تا امنیت مردم سرزمینش را از چنگال بی‌رحم دشمن بیرون بکشد.

در بیست و پنجم دی ماه سال 1328 در خانواده‌ای مذهبی و فرهنگی در شهرستان زیبای «محلات» پا به عرصه هستی نهاد. روزهای کودکی را در کانون پر مهر خانواده پشت سر گذاشت و سپس وارد دبستان شد. با اشتیاق فراوانی که به درس خواندن داشت وارد مدرسه شد و از آن جایی که باهوش بود و درس خواندن را دوست داشت تا چهارم دبیرستان ادامه تحصیل داد.  در تمام طول تحصیل می‌کوشید تا به دیگران هم کمک کند. پس از فراغت از تحصیل به تهران مهاجرت کرد و مدتی را در یک شرکت در تهران کار می‌کرد ولی پس از مدتی به محلات بازگشت و کار جدیدی را آغاز کرد برای کسب روزی مغازه‌ای دایر کرد و به کار درب و پنجره‌سازی مشغول شد. در دوران جوانی ازدواج کرد و عهده‌دار زندگی مشترک شد. با شروع زندگی مشترکش در سال 1351 نور امید در زندگی‌اش تابید و با آمدن سه فرزندش زندگی برایش رنگ و بوی دیگری گرفت. پدری مهربان که برای رفاه و آسایش همسر و فرزندانش می‌کوشید و تلاش می‌کرد تا فرزندانش را به گونه‌ای تربیت کند که در راه دین و خدا قرار بگیرند و احکام الهی را در زندگی‌شان به کار بندند.

شهید حسین حاجی براتی زمانی که به مشهد مقدس برای زیارت رفته بود در حالت خواب و بیداری می‌بیند که امام(H) در کنارش ایستاده و نظاره‌گر اعزام نیروهای مردمی ‌اعم از پیر و جوان به جبهه‌های نبرد است. پس از دیدن این خواب تصمیم می‌گیرد که به سمت جبهه‌های نبرد راهی شود. پس لباس مقدس بسیج را به تن می‌کند و به پیکار با دشمن می‌شتابد. بسیجی گردان ولی‌عصر(Q) پس از دو ماه نبرد دلاورانه در اولین روز از سال 1366 هم‌زمان با تحویل سال نو در منطقه شلمچه بر اثر اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت رسید و پیکر مطهرش در شهر محلات به خاک سپرده شد.