چه بکشيد چه کشته شويد، پيروزيد/ وصیت نامه شهید محمدرضا مرادی

نام شهید : محمّدرضا مرادی

تاریخ تولّد : بیست و چهارم مرداد 1336

تاریخ شهادت : نهم مهر ماه 1359

محلّ شهادت : گیلانغرب

نشانی مزار : بهشت زهرا (س) - تهران

مسئولیّت در جبهه : فرمانده دسته

بازنویسی وصیّت :

بسم الله الرحمن الرحيم

وصيّت نامه ی اينجانب محمّدرضا مرادى فرزند حاج محمّد ابراهيم. اول سلام به پدر بزرگوارم من با جناب حجت الاسلام آقاى قدّوسى صحبت كردم ايشان هم بشرط رضايت شما اجازه دادند كه من به سرپرستى 20 نفر ديگر از دادستانى انقلاب عازم به جبهه شوم. به گفته امام عزيز خدمت گزاران صدّيق در هر كجا كه خدمت كنند قربه الی الله عبادات است. زهى سعادت كه ما بتوانيم دشمن متجاوز بعثى را از سرزمين مقدّس ايران تار و مار و نابود كنيم إن شاءالله، و شرّ اين كفّار ظالم را از سر مسلمانان دور كنيم. هركس براى خدا قدم بردارد پيروز خواهد شد و إن شاءالله ما پيروزيم كه فاتح برگرديم، اگر هم كشته شديم در راه خدا براى حفظ جان و ناموس و حفظ وطن و حفظ قرآن كشته شديم كه اين مرام امام حسين (ع) و منطق دين مبين اسلام است. پدرجان! حالا عاجزانه از شما تقاضا دارم اجازه بدهيد كه من براى جبهه خودم را آماده كنم و معرفى كنم و دعاى خير شما و همه ی ملّت ايران بدرقه ی راه ما و ديگران خواهد بود. باز هم شما را يادآوری مى نمايم كه هميشه سعادت اين بود و هست كه مى فرمودى خدا را ناظر بدانيد و براى خدا قدم برداريد كه رستگار خواهيد شد. من هم از خداوند بزرگ مسئلت دارم كه نصرت و توفيق مرحمت كند. كه ملّت ايران و جمهورى اسلامى به رهبرى امام خمينى پرچمش را به تمام دنيا به اهتزاز درآورد. پدرجان! شما خودتان مى فرموديد كه آيت الله العظمى امام خمينى با دست خالى به لطف خدا پرچم پرافتخار جمهورى اسلامى را به دوش گرفت و رهبرى ملّت را عهده دار شد و مردم مسلمان و پيرو قرآن اطاعت نمودند و به پيروزى كامل رسيد. الحمدالله يادآور مى شوم كه در سال 1345 كه مشّرف شديم قم در حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله عليها كه يك آقايى شعار مى داد و از امام زمان (عج) درخواست مى كرديم كه امام را برگرداند و از هيچ كس و ساواك واهمه به دل راه نمى دهيم و باز هم يادتان است كه در آخر مجلس آيت الله رضوى اراک دعاى خير براى آمدن امام مي كرديم و چقدر پول جمع آورى مى كرديم و مى فرستاديم؟ از هيچ كس واهمه نداشتيم به غير از خدا. خلاصه پدرجان! التماس دعا دارم از شما و از همه ی افراد هيئت رضوى اراك، مخصوصا در ماه صفر كنار مرقد مطهر حضرت رضا سلام الله عليه برگشتم كه چه بهتر چنانچه برنگشتم مرا ببخش و طلب مغفرت برايم كن. همه ساله كه مشّرف به آستان حضرت رضا (ع) با هيئت مي شويد بالاى سر حضرت رضا كما فى السابق ختم بگيريد و دعا كنيد. براى من و براى همه ی مردم مخصوصا حضرت امام خمينى و حضرت آقاى قدّوسى و همه ی علماء عاليقدر و انقلابى. پدرجان! سلام مرا به آقايم حضرت رضا (ع) براى هميشه برسان و بگو محمّدرضا پسر من يكى از نوكران و جاروكشان آستان مقدّس تو مى باشد وقت جان دادن بالاى سرش حاضر باش خودت فرمودى هر كس مرا در غربت زيارت كند من شب اول قبر بالاى سرش مى روم. سلام بر تو اى امام غريب، سلام بر تو اى امام معصوم، اين نوكر دلباخته ی خود را بپذير.

در خاتمه پدرجان! اگر خودم توانستم به كربلا مشّرف شدم چه بهتر و چنانچه عمرم كفاف نداد هر وقت به زيارت هر كدام از امام و امامزادگان مشرّف شديد مرا از ياد نبريد و سلام مرا هم به ایشان برسان. همه ی رفقاى هيئت، همه ی فاميل، همه ی مردم ايران، زن و مرد را سلام برسان. پدرجان! مادرم هم كه شهيد است هيچ وقت از ياد نبردم مى دانم كه خيلى به ایشان علاقه داشتى. خدايا! تو شاهد باش براى رضاى تو اطاعت از تو به جبهه مى روم از تو نصرت و يارى مى خواهم. امام را دعا كنيد. قربانت، پسرت.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری