روایتی از ایثار فرشتگان مهربان در اوج گمنامی/ غسالخانه، آخرین ایستگاه کرونا
شنبه, ۰۸ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۱۶
نوید شاهد - «در این روزها که کسی جرات نزدیک شدن به متوفی کرونایی خود را ندارد، هستند فرشتگان مهربان که این مسافران را به خانه آخرت همراهی کنند، آنها سربازان بی‌ادعا و گمنامی هستند که بدون ترس و واهمه از عوارض کرونا، به تکلیف خود عمل می‌کنند ...» آنچه می‌خوانید روایتی از ایثار فرشتگان مهربان در اوج مظلومیت و گمنامی است که تقدیم حضورتان می‌شود.
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، اینجا آخرین ایستگاه دنیا و اولین دروازه ورود به دنیای پس از مرگ است، دنیایی که برای ورود به آن باید از همه دارایی‌ها، دلبستگی‌ها و تعلقات دنیوی خود دل کنده و فقط با کوله‌باری از اعمال و تکه پارچه‌ای سفید، به آن وارد شوی.
خوابیدن بر سنگ سرد و سفید غسالخانه دروازه ورود به سفر ابدی است، هر مسافری، فرقی هم نمی‌کند، جوان یا پیر باشد با تن‌های بی‌جان منتظرند که غسل و کفن شوند تا در جایگاه ابدی خود، جا خوش کنند.
بازماندگان این مسافران بی‌جان که به دلیل ویروس کرونا، نفس‌هایشان به پایان رسیده، اجازه وداع با عزیزانشان را ندارند و آنها در اوج غربت و سوگی تلخ و سرد با بغض‌ها و ضجه‌های خود این داغ بر دل نشسته را تحمل می‌کنند به طوری که حتی اقوام‌شان نیز نمی‌توانند برای تسلای خاطر آنها کمکی کنند.
در این روزها که کسی جرات نزدیک شدن به متوفی کرونایی خود را ندارد، هستند فرشتگان مهربان که این مسافران را به خانه آخرت همراهی کنند، آنها سربازان بی‌ادعا و گمنامی هستند که بدون ترس و واهمه از عوارض کرونا، به تکلیف خود عمل کرده و یکی از مهمترین فرایض دینی را برای اموات به جای می‌آورند تا مبادا مسافری بدون غسل و کفن بر روی زمین بماند.
یکی از این فرشتگان مرضیه حسینی است که به سختی حاضر به مصاحبه شده ولی 12 سالی است که شغلش پوشاندن لباس آخرت بر تن اموات و بدرقه کردن آنها به خانه آخرت است، خودش می‌گوید: کارمان سخت است به خصوص اگر زن باشید، زیرا دیدن برخی صحنه‌ها در تطهیر کردن اگر برای مردها قابل تحمل باشد ولی روح لطیف زن آن را برنمی‌تابد.
وی شغلش را ایستگاه آخر هر انسانی می‌داند و بیان می‌کند: مرگ شتری است که در خانه هر کسی می‌نشیند. دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد و هر انسانی چه دلش بخواهد و چه نخواهد، باید برای سفر کردن از دنیا به آخرت گذرش به این ایستگاه بخورد.
حسینی با اشاره به سختی کارش با آمدن ویروس کرونا می‌گوید: این روزها که این ویروس منحوس مهمان ناخوانده هر خانه شده و انسان‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، شرایط کار ما نیز نسبت به گذشته سخت‌تر شده ولی حس انسان‌دوستی، انگیزه ما را مصمم کرده که کارمان را به نحو احسن انجام دهیم.
این غسال می‌افزاید: امروز آمار مرگ و میر به دلیل کرونا سیر صعودی داشته و همین باعث شده رفت و آمدها در غسالخانه زیاد باشد و این شرایط، حجم و فشار کار بر روح و روان ما را افزایش داده است.
وی در حالی که بغض به گلویش چنگ می‌ا‌ندازد و اشک در چشمهایش دو دو می‌زند، به حال و هوای غسالخانه در این روزهای کرونایی اشاره می‌کند و می‌گوید: اموات کرونایی با مظلومیت و غربت خاصی، غسل و کفن داده می‌شوند، از سوی دیگر بازماندگان دوست دارند با عزیزان خود وداع کنند ولی به دلیل اینکه محیط اینجا آلوده است، این اجازه به آنها داده نمی‌شود و همین فضای سنگینی را در اینجا حاکم می‌کند که تحمل آن واقعا سخت است و خستگی بیش از حدی بر تن‌مان می‌ماند.
حسینی ادامه می‌دهد: در کنار اموات کرونایی، اموات عادی هم است که مسئولان صلاح دیدند مراحل غسل، کفن و دفن آنها در دو شیفت جداگانه باشد و مسافرانی که به دلیل ویروس کرونا، تن‌شان بی‌جان شده، در شیفت بعدازظهر این مراحل را طی کنند تا از شیوع ویروس پیشگیری شود.
وی با ابراز رضایت از دو شیفت کردن غسل و کفن کردن اموات می‌افزاید: به نظرم انجام این کار بهترین شیوه بود چون بازماندگان اموات عادی دوست دارند عزیزان خود را در آغوش بگیرند و وداع کنند و از سوی دیگر حضورشان هم اجتناب‌ناپذیر است، به همین دلیل نمی‌توان غسل و کفن کردن آنها با متوفیان کرونایی در یک زمان باشد زیرا ریسک مبتلا شدن به این ویروس منحوس دوچندان می‌شود.
این غسال در پاسخ به این سوال که قدرت سرایت ویروس کرونا به دیگران سریع‌تر شده و آنها با توجه به این مهم، چگونه اموات کرونایی را غسل می‌کنند، می‌گوید: از آنجایی که همه مشاغل ملزم به رعایت پروتکل‌های بهداشتی هستند، سازمان مدیریت آرامستان شهرداری قزوین نیز در همین راستا و حفظ جان کارکنان، همانند پرسنل بیمارستان‌ها، غسالخانه را مجهز به ملزومات بهداشتی از قبیل ماسک، دستکش، لباس یکسره گان، روپوش، شیلد و غیره کرده و همین راه انتقال این ویروس را به غسال‌ها بسته است.
وی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر، کارکنان آرامستان آموزش دیده و مجهز به پوشش‌های ایمن و استاندارد هستند تا از انتقال احتمالی این ویروس به دیگران تا حد ممکن جلوگیری شود.
حسینی به مراحل غسل و کفن کردن اموات کرونایی اشاره می‌کند و می‌گوید: همه دوست دارند عزیزانشان به بهترین نحو غسل و کفن داده شود و این کار هم در غسالخانه قزوین انجام می‌شود ولی برخی‌ها فکر می‌کنند که در مورد متوفیان کرونایی چنین چیزی وجود ندارد.
وی ادامه می‌دهد: با قاطعیت می‌گویم که هیچ فرقی در غسل و کفن کردن اموات کرونایی با عادی وجود ندارد و کارکنان آرامستان همه مراحل تغسیل، تکفین و تدفین اموات کرونایی و مشکوک به این ویروس را مانند دیگر متوفیان با رعایت مبانی شرعی، مقررات و دستورالعمل‌های سازمان مدیریت آرامستان‌ها و پروتکل‌های بهداشتی انجام می‌دهند و هیچگونه مشکلی در این زمینه وجود ندارد.
این غسال با همه سختی‌ها و مشقت‌هایی که در غسل و کفن کردن اموات به جان خریده ولی از آنجایی که روحیه وی با ایثار و گذشت عجین شده، نگران دیگران است و می‌گوید: تنها دلواپسی‌ام، حضور بازماندگان اموات در غسالخانه است که گاها با عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی و حضور بیش از حد آنها ممکن است به ویروس کرونا مبتلا شوند.
وی به تلخی‌های محیط کارش اشاره می‌کند و می‌گوید: دیدن صحنه‌های تصادفی، بیماری‌های صعب‌العلاج و وجود زخم‌های بستر بر بدن‌هایی که دیگر استقامت درد را نداشته‌اند، برایمان طاقت‌فرساست و فانی بودن این دنیا را با همه وجودمان احساس می‌کنیم.
حسینی با اشاره به خاطرات تلخ خود در دوران کرونا بیان می‌کند: تلخ‌ترین خاطره‌ام این بود، دختر جوانی چهار روز از ازدواجش گذشته بود که جانش را به دلیل ابتلا به ویروس کرونا از دست داده و همسرش نیز در بیمارستان به کما رفته بود. وقتی متوجه شدم که ناکامی آنها به دلیل برگزاری جشن عروسی بوده دلم را لرزاند و به درد آورد.
این غسال از همه شهروندان قزوینی خواست که رعایت پروتکل‌های بهداشتی را جدی بگیرند زیرا این ویروس با کسی شوخی ندارد و اگر آن را دستکم بگیرند بدانند که این ویروس آنها را دستکم نخواهد گرفت و ممکن است که آنها را تا غسالخانه بدرقه کنند.
حسینی به گروه‌های جهادی و افراد داوطلب که در این شرایط سخت کرونایی کنار غسال‌ها هستند اشاره می‌کند و می‌گوید: از همان اوایل شیوع ویروس کرونا، جهادگران که مهربان و با محبت بودند، در کنارمان کمک حال‌مان بودند، هر چند که از لحاظ کاری وارد نبودند ولی حضورشان، قوت قلبی برای ما بود که از زحمات‌شان قدردانی می‌کنم.
وی با بیان اینکه روح و روان ما ایرانی‌ها با جهاد، گذشت و فداکاری گره خورده و به همین دلیل است، در شرایط بحرانی و بزنگاه‌ها که نیاز به رزمایش جهاد است، افرادی خالصانه پا به میدان می‌گذارند تا جلوه‌هایی از ایثار اجتماعی را برای دیگران به نمایش بگذارند و به همگان اثبات کنند که راه ایثار و شهادت ادامه دارد هر چند که در اوج مظلومیت و گمنامی باشد ...
* گفتگو از زهرا محبی
نظر شما
