نمازش را در بدترین شرایط سنگر ایستاده می‌خواند!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، سرهنگ شهید محمدمحسن پرویز، دهم بهمن ماه سال ۱۳۲۹ در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش محمدباقر، در کارخانه کار می‌کرد و مادرش رقیه نام داشت، تا پایان دوره کارشناسی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند، سرگرد ارتش بود، سال ۱۳۵۷ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. این شهید بزرگوار یازدهم مرداد ماه سال ۱۳۶۲ با سمت فرمانده گردان در فکه توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به صورت شهید شد و مزار او در گلزار شهدای همان شهر قرار دارد و برادرش مسعود نیز به شهادت رسیده است.
نمازش را در بدترین شرایط سنگر ایستاده می‌خواند!
سرهنگ برجسته همرزم شهید مسعود پرویز روایت می‌کند: در سال ۱۳۵۸ در پادگان قزوین، با سرلشکر شهید محمدمحسن پرویز آشنا شدم و در آن زمان معاون ایشان بودم. ایشان فردی باتقوا، مومن، متین، دقیق، وقت‌شناس، علاقه‌مند به نظام جمهوری اسلامی و از افسران شایسته و بسیار پرتلاش و عاشق شهادت بود. همیشه در صحبت‌هایی که برای زیردستان خود داشتند این مطلب را می‌فرمود من دوست ندارم در بستر بیماری بمیرم.
نماز و روزه این شهید بزرگوار هیچ‌گاه قطع نمی‌شد در بدترین شرایط سنگری که می‌ساختند طوری طراحی می‌کردند که بتواند نمازش را به صورت ایستاده بخواند.
همه خدمت‌شان با توجه به تخصصی که داشتند در خصوص پدافندی انجام می‌شد در آن موقع شرایط طوری بود که نمی‌شد به حالت ایستاده نماز بخوانند از همه طرف احتمال خطر بود ایشان طوری شرایط را جور می‌کردند و سنگر را طوری درست می‌کردند که به صورت ایستاده نماز بخوانند.
در همه عملیات‌ها حضور فعالی داشت
همه خدمت‌شان در خطوط مقدم و رودرروی دشمن به فاصله بسیار نزدیک با آن‌ها بود. از مهر ماه سال ۵۹ که لشکر ۱۶ به منطقه عملیاتی اعزام شد تا لحظه شهادتش یعنی یازدهم مرداد ماه سال ۱۳۶۲ بدون هیچ وقفه‌ای در همه عملیات‌ها حضور فعالی داشت. اگر متوجه می‌شد عملیاتی در دست تهیه و اجراست تا در آن عملیات شرکت نمی‌کرد آرام نمی‌گرفت.
