بی‌نام و نشان!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید حمید قزوینی، شانزدهم مرداد ۱۳۴۳ در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش محمدابراهیم (فوت۱۳۵۸) و مادرش رقیه نام داشت، تا پایان دوره متوسطه در رشته عمران درس خواند، دیپلم گرفت و پاسدار بود. این شهید بزرگوار پنجم مرداد ۱۳۶۷ در اسلام‌آباد غرب توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد و مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
بی‌نام و نشان!
عبدالحسین الله کرم همرزم شهید حمید قزوینی روایت می‌کند: توان‌مندی‌های شهید قزوینی در مرتبه بالایی قرار داشت، اما از آنجایی که همه بسیجی‌ها و رزمندگان از ویژگی عدم خودنمایی و نمایش توانمندی‌هایش به طور واضح برخوردار بودند، همواره سعی می‌کردند تا کار خود را به نام دیگران انجام دهند و هرگز خود را مطرح نکنند؛ بنابراین تا فرماندهی همکار شهید قزوینی نمی‌شد، به توان‌مندی‌های او پی نمی‌برد.
به فرض، اتاق جنگ به عنوان مرکزی که فرماندهان در آن به ارایه دیدگاه و نظراتشان می‌پرداختند، مشهور بود و در میان مسئولان اتاق جنگ شهید قزوینی دارای فکر و طرح بود و گاهی هم در مباحث فرماندهان وارد شده و دخالت می‌کرد و نظراتی ارایه می‌داد. اما همواره این توانمندی‌ها را در قالب طرح‌های نوشته شده و به‌عنوان مسئولین ترویج می‌داد و هرگز نامی از خودش بر آن ابتکارات نمی‌گذاشت البته این از خصوصیات و ویژگی‌های همین شهدا بوده است.
جاذبه در حد عالی
همچنین حسن مگسبی همرزم شهید حمید قزوینی روایت می‌کند: حمید قزوینی جاذبه بالایی داشت. او با نوع رفتار و اخلاقی که داشت همه را جذب خود کرده بود و احدی پیدا نمی‌شد که از او دلگیر یا نسبت به عملکردش انتقادی داشته باشد.
من در طول سال‌هایی که با حمید بودم برای مثال حتی یک ساعت هم ندیدم که او بیکار و یا مشغول کار‌های بیهوده باشد. همه اوقات خود را صرف یاد گرفتن و اجرای طرح‌های کلیدی می‌کرد و همه فرماندهان جنگ از او راضی بودند.
منبع: کتاب قزوینی (یادمان سردار شهید اسلام حمید قزوینی)
