برگی از خاطرات دفاع مقدس؛
«ما، چون امکان بیرون آمدن و ایستادن در بیرون از سنگر برایمان مقدور نبود نمازهایمان را به صورت نشسته و در درون سنگر می‌خواندیم از سوی دیگر دشمن به این نتیجه رسیده بود که موقع نماز و یا خوردن صبحانه، ناهار و شام بهترین زمان برای وارد کردن تلفات به رزمندگان می‌باشد ...» ادامه این خاطره را از زبان رزمنده دفاع مقدس «بهرام ایراندوست» در پایگاه اطلاع‌رسانی نوید شاهد استان قزوین بخوانید.

نمازهایمان را نشسته و در سنگر می‌خواندیم!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، رزمنده دفاع مقدس بهرام ایراندوست، متولد ۱۳۳۰ در احمدآباد دشتابی از توابع شهرستان بوئین‌زهرا به دنیا آمد. از سال ۱۳۵۳ در اداره تعاون مشغول به کار شده و پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با ادغام این اداره در جهاد کشاورزی مدال جهادگری را برسینه آویخت و تا سال ۱۳۸۱ در این نهاد مقدس منشاء خدمات و فعالیت‌های ارزنده‌ای بوده است.

ایشان سال ۱۳۵۴ ازدواج کرد و دو فرزند دختر و پسر از خود به یادگار گذاشته است، ایشان با آغاز جنگ تحمیلی حضورش را در جبهه‌ها ضروری دانست و براساس پیگیری‌های مستمری که داشته در مناطق جنگی حضور یافته است. وی طی ۲۶ ماه به دفعات در جبهه‌های جنوب و غرب کشور در مسئولیت‌های مختلف نظامی و تدارکاتی فعالیت داشته است.

نمازهایمان را نشسته و در سنگر می‌خواندیم!

رزمنده دفاع مقدس بهرام ایراندوست روایت می‌کند: با از بین رفتن نیزارها، سنگر‌های ما به خصوص سنگر‌های خمپاره‌اند از حالت استتار بیرون می‌آمدند و نیرو‌های عراقی که در خشکی بودند بهتر می‌توانستند بر روی ما آتش بریزند. سنگر‌های خمپاره‌انداز عراقی‌ها به شکلی مثلثی بود و از سه زاویه می‌توانستند بر روی ما خمپاره بیاندازند.

ما دیده‌بان‌های عراقی را همانطور که آن‌ها ما را می‌دیدند، مشاهده می‌کردیم و با از بین رفتن نیزار در زیر تیر و آتش مستقیم عراقی‌ها قرار گرفته بودیم و باید سرمان را از سنگر بیرون نمی‌گرفتیم.

اوضاع طوری بود که با کمترین بی‌احتیاطی نیرو‌های ما تلفات می‌دادند؛ بنابراین فرماندهان به شدت در مورد استتار و مواظبت نیرو‌ها از خود تذکر می‌دادند، ولی با کوچک‌ترین سهل‌انگاری رزمندگان دچار آسیب می‌شدند.

ما، چون امکان بیرون آمدن و ایستادن در بیرون از سنگر برایمان مقدور نبود نمازهایمان را به صورت نشسته و در درون سنگر می‌خواندیم از سوی دیگر دشمن به این نتیجه رسیده بود که موقع نماز و یا خوردن صبحانه، ناهار و شام بهترین زمان برای وارد کردن تلفات به رزمندگان می‌باشد.

در این مواقع نخست یک خمپاره ۶۰ برای از هم پاچیدن نظم نیرو‌ها شلیک می‌کرد و پس از آن به نوبت یک خمپاره ۸۰ و ۱۲۰ می‌فرستاد تا به این ترفند صدمات بیشتری به نیرو‌های ما بزند، ولی فرماندهان به این حیله دشمن پی برده بودند و دستور اکید داده بودند تا رزمندگان در این مواقع مسایل امنیتی را بیشتر لحاظ کنند و دشمن را ناکام بگذارند.

منبع: کتاب موج انفجار (دفاع مقدس در خاطرات رزمنده جهادگر بهرام ایراندوست)

پوستر سالروز شهادت شهید «سلیمانی»

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده