از شهادتم ناراحت نشوید، چون من پیش پروردگارم هستم
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «عبدالله کاوزمین‌ولدی»، یکم بهمن ماه سال ۱۳۵۱، در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش شوذب، کارگر بود و مادرش نرگس نام داشت و تا پایان دوره راهنمایی درس خوان. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، هفدهم آبان سال ۱۳۶۷، در بانه توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش مین به شهادت رسید و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید عبدالله کاوزمین‌ولدی:
امیدوارم هنگامی که به شهادت رسیدم، نگران حال من نباشید و به خاطر من گریه و خودتان را اذیت نکنید؛ چون من پیش پروردگارم هستم و از اینکه از این دنیای بی‌وفا راحت می‌شوم، خوشحال هستم.
مادر جان! من شبی در خواب دیدم در جاده‌ای قرار گرفته‌ام که انتهای آن نور و ابتدای آن تاریکی است؛ با حالتی گریان، از شما و پدرم خداحافظی کردم و شما در حالی که در دست راست‌تان قرآن و در دست دیگر ظرف آبی داشتید، مرا راه انداختید و خودتان از جاده‌ای دیگر رفتید و قرآن را سر جاده گذاشتید. امیدوارم تعبیر این خواب خوب باشد.
