کودکی تا شهادت!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، ایثارگر «رمضان جعفری‌پرست» روایت می‌کند: شهید عزیز، رمضان جعفری‌پرست کودک دوساله بود که مادرش را از دست داد. بعد از فوت مادر، سرپرستی او و خواهرش را دایی آن‌ها یعنی پدربزرگ مادر ما به‌عهده گرفتند.
ما این دو کودک را دایی صدا می‌زدیم او رفته‌رفته بزرگ شد در تمامی کار‌های خانه به زن دایی خود ما کمک می‌کرد با این‌که پسر بود خیاطی می‌کرد تا این‌که انقلاب به پیروزی رسید و او جزء بچه‌های محل در پادگان بسیج محل فعالیت کرد و با شروع جنگ عازم مناطق جنگی شد.
پیش از عملیات که باید منطقه جنگی از مین پاک‌سازی می‌شد. رمضان جزو نیرو‌های پاک‌سازی بود و با رفتن به روی مین به شهادت رسید.
خاطره تشییع جنازه این شهید هیچ‌گاه از خاطر ما نمی‌رود او اولین شهید محل بود برای تشییع جنازه تمام مردم منطقه آمده بودند جمعیت به حدی زیاد بود که مردم اجازه نمی‌دادند جنازه به خاک سپرده شود.
زمانی که موفق شدیم جنازه را ببینیم جنازه‌ای بود با پیکر سوخته که فقط با پلاک قابل شناسایی بود. روحش شاد و یادش گرامی باد!
منبع: کتاب نسل آفتاب (جلد ۲)
