شهید " ولی‌الله شهبازی" نجات کشور را در سایه ولایت‌فقیه می‌دانست
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید ولی‌الله شهبازی، دهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۰ در روستای شال از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد و پدرش نصرت‌الله (فوت۱۳۵۹) کشاورز بود و مادرش طاوس نام داشت.
این شهید بزرگوار تحصیلات دوره ابتدایی خود را در مدرسه سلطانی‌ها آغاز کرد، سپس برای ادامه تحصیل در مقطع متوسطه عازم تهران شد. وی سال‌هایی که در تهران مشغول به تحصیل بود همراه برادر بزرگش زندگی می‌کرد و طی این سال‌ها برای امرار معاش خود مدتی را در شغل کفاشی و کارخانه پلاستیک‌سازی کار می‌کرد و شبانه به ادامه تحصیل مشغول بود.
شهید شهبازی بعد از اخذ دیپلم در شرکت تولیدی آجر سفالین به مدت ۱۹ ماه با سمت حسابدار مشغول به کار شد. وی در زمینه‌های سیاسی و مذهبی مطالعه زیادی داشت لذا سیاست را از مذهب جدا نمی‌دانست و همیشه دوستانش را تشویق به مطالعه آثار شهید مطهری و شهید شریعتی می‌کرد.
ایشان همیشه سعی می‌کرد که به مستحبات عمل کند و از مکروهات اجتناب کند، کمتر پیش می‌آمد که نماز شبش را ترک کند، مهربان و خوش اخلاق بود. همچنین شهید شهبازی معتقد به انقلاب اسلامی بود، نجات کشور را در سایه ولایت‌فقیه می‌دانست، همیشه در طول زندگی‌اش پربارش به روحانیت اصیل و در خط امام احترام می‌گذاشت و در جلسه‌های درس و منبر آن‌ها شرکت می‌کرد.
وی سال‌های قبل از انقلاب اسلامی، همراه مردم مبارز تهران در تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی شرکت می‌کرد، پس از انقلاب نیز برای حفظ و دستاورد‌های انقلاب در مهر ماه سال ۱۳۵۸ به عضویت سپاه پاسداران درآمد.
شهید شهبازی طی حضور در سپاه پاسداران کارش را با انجام خدمت در راه آهن تهران آغاز کرد و مدتی هم در فرودگاه تهران به فعالیت مشغول شد ضمن اینکه حدود یک ماه نیز جزو پاسداران امام خمینی (ره) در بیت رهبری بود.
وی همیشه برای تحقق شعار‌های نظام جمهوری اسلامی تلاش می‌کرد و برای نخستین بار آذر ماه سال ۱۳۵۸ برای مبارزه با ضد انقلاب عازم کردستان شد سپس در خرداد ماه سال ۱۳۵۹ به منطقه سومار رفت و آذر ماه سال ۱۳۵۹ رهسپار جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد و سرانجام بیست و هشتم آذر ماه سال ۱۳۵۹ در نبرد تن به تن با دشمنان بعثی بر اثر اصابت گلوله در منطقه سر پل ذهاب به مقام والای شهادت نایل آمد و به عنوان اولین شهید شهر خود در زادگاهش تشییع و به خاک سپرده شد.
ایشان شهادت را یک موهبت الهی می‌دانست و همیشه می‌گفت شهادت سعادتی است که خداوند به بندگان مقرب خودش این مقام را می‌دهد و سرانجام به آرزوی بزرگش رسید.
