بهترین راه خدمتم به انقلاب، تقدیم جان ناقابلم بود
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید محمدرضا کبیری، دوازدهم فروردین ماه سال ۱۳۴۶، در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش علی‌اکبر، پلیس بود و مادرش نوش‌آفرین نام داشت و دانشجوی دوره کارشناسی در رشته صنایع پتروشیمی بود. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، چهارم دی ماه سال ۱۳۶۵، در ام‌الرصاص عراق به شهادت رسید، مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد و برادرش محمود نیز به شهادت رسیده است.
متن وصیت‌نامه شهید محمدرضا کبیری:
سپاس بی مثال ذات پاکی را سزاست که معبودی نیست که همچون او سزای عبودیت و یگانگی باشد. سپاس بیکران خداوند یکتا را که مرا در این برهه از زمان به دنیا آورد و از پیروان امام عزیزمان قرار داد و حُب محمد (ص) و خاندانش و بُغض دشمنانش را در دل من قرار داد.
معبودا! تو را ستایش می‌کنم که هدایتم فرمودی و درِ جهاد «فی سبیل الله» را به رویم گشودی. خدایا! مرا در یاری کردن دین و احکامت یاری کن؛ و شما‌ای پدر، مادر و‌ای دوستان، خواهران و برادرانم! از برای من ناراحت نباشید؛ زیرا اگر خداوند منان این حقیر روسیاه را بپذیرد، به وسیله شهادت به هدفم رسیده‌ام و هدفم جز استقرار حکومت جهانی اسلام و قرب به خدا و ائمه اطهار (ع) و در آخر پیوستن به «لقاء الله»، چیز دیگری نیست.
من این راه را انتخاب کردم؛ زیرا خشنودی تو در این بود و بهترین راه خدمتم به انقلاب، همانا تقدیم جان ناقابلم در راه تو بود. امیدوارم این جان ناقابلم را که امانتی از تو نزد من است، از من به هر صورتی که می‌خواهی قبول کنی.
من امیدوارم تو‌ای غفار الذنوب! این هدیه را که از خودت است، قبول کنی و این حقیر روسیاه را مورد الطاف واسعه خودت قرار دهی و جان ناقابلم مقبول درگاهت واقع شود و مرا به وسیله شهادتم به مقصد همه شهدا که لقاءالله است، برسانی و خون مرا مایه بارور شدن درخت اسلام قرار دهی.
