پیروی از ولایتفقیه اطاعت عالمانه است
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید شکرالله نوروزی، دوم فروردین ماه سال ۱۳۴۳، در روستای یزدرود از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش وجیهالله، راننده پایه یک بود و مادرش مهلقا نام داشت و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت، بیست و هفتم مهر ماه سال ۱۳۶۲، در سردشت هنگام درگیری با گروههای ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید، مزار مطهرش در گلزار شهدای شهر زادگاهش قرار دارد و برادرش بختیار نیز به شهادت رسیده است.
متن وصیتنامه شهید شکرالله نوروزی:
اکنون که به صفوف لشکریان اسلام پیوستم و پیرو هم، چون امامی هستم، مرا از شهادت باکی نیست؛ زیرا شهادت یک نعمت الهی و دَری از دَرهای بهشت است. شهادت و در راه خدا کُشته شدن، فانی شدن نیست؛ بلکه اولِ زندگی است.
خداوند شهادت را چنین توصیف مینماید: «آنان که در راه خدا کُشته شدهاند، مُرده مَپندارید؛ بلکه آنان زندگانند و نزد خدا روزی دارند. عزیزان! مهمترین وصیت من و تمام شهدای ایران این است که از امام پشتیبانی کنید و او را تنها نگذارید؛ زیرا همه شما حکایت اهل کوفه را شنیدید که با امام حسین (ع) چه کردند و از من هم بهتر میدانید.
چندین هزار نامه برای امام نوشتند و امام را دعوت به کوفه کردند؛ ولی افسوس ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» حسین (ع) را پاسخ نگفتند و در صحرای کربلا او را تنها گذاشتند و قلب پیامبر خدا را خون کردند. بله، برادران! بیایید پیرو ولایتفقیه باشیم، که اطاعت کورکورانه نیست؛ بلکه اطاعت عالمانه است. امام را تنها نگذارید که از اهل کوفیان میشوید.
و، اما پدر و مادر! میدانم داغ فرزند بسیار دشوار است؛ ولی اَجر بسیاری هم پیش خدا دارد. شما فرزندتان را در راه حق دادید و باید خوشحال باشید؛ این یک سعادت است و نصیب هر پدر و مادری نمیشود. فرزند امانتی است که خداوند به والدین میدهد و خوشا به حال والدینی که امانت خدا را به نحو احسن بزرگ میکنند و تحویل جامعه میدهند.
پدر و مادر عزیزم! از شما تقاضا دارم این را به خاطر داشته باشید که فرزندتان را برای رضای خدا دادید و خدای نکرده از شهید شدن من سوءاستفاده نکنید! خداوند به شما و تمام خانوادههای شهدا صبر و طاقت عطا فرماید.