فریاد درد و شکستن استخوان‌ها هم به جایی نمی‌رسید!

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین آقاعلیخانی به دلیل فعالیت‌های انقلابی و روشنگر در سوم دی ماه ۱۳۵۴ به همراه جمعی از انقلابیون در قزوین بازداشت شد و نزدیک به سه سال از عمر خویش را در زندان رژیم طاغوت سپری کرد.

وی در خاطراتش در پاسخ به سوال «چند ماه در کمیته مشترک بودید و چند نوع شکنجه شدید و آیا ملاقاتی هم داشتید؟»، می‌گوید: من حدوداً ۳ ماه در کمیته مشترک بودم و بدون اغراق در اکثر روز‌های این مدت از سلول انفرادی از من پذیرایی می‌شد.

کارسازترین شکنجه زدن کابل به زیر پا بود. دست‌بند قپانی، آویزان کردن و آپولو که کابل و آپولو در اتاق شکنجه حسینی بود و دستبند و آویزان کردن در اتاق بازجویی هم قابل انجام بود.

یک روز با چشم بسته هنگام بالا رفتن از پله‌های آپولو بازجو می‌گفت چنین منبری را تا حالا دیده بودی در آپولو می‌نشستی، دست‌ها و پا‌ها را با براده‌های آهنی پیچ داده و سفت می‌کردند که فشار آن بر استخوان‌های دست و پا آه انسان را به آسمان می‌برد و بعد یک کلاه فضانوردی روی سر انسان قرار می‌گرفت و تازه کابل زدن حسینی شروع می‌شد و فریاد درد و خون‌ریزی و شکستن استخوان‌ها هم به جایی نمی‌رسید، چرا که کلاه آپولو برای همین بود که فریادها، بازجوی شکنجه‌گر را آزار ندهد.

ملاقات هم در کمیته مشترک بی‌معنی بود. من در سال‌های اخیر کمرم به شدت درد می‌کرد. پیش دکتر کاغذچی (از پزشکان متخصص اعصاب و روان) رفتم، عکس‌ها را دید.

گفت تصادف داشته‌ای. یک مقدار فکر کردم گفتم یادم نمی‌آید که تصادف داشته باشم. گفت مربوط به شکنجه‌های زندان و آویز است که بر سر فشار زیادی سه مهره‌ی کمرت شکسته و خودبه‌خود جوش خورده است. در جوانی خودش را نشان نمی‌داده و حالا نشان داده و در گرما و سرما باید نهایت مراقبت را داشته باشی و کمرت را گرم نگهداری تا مجبور نشویم برای عمل جراحی اقدام کنیم.

منبع: کتاب خاطرات حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین آقاعلیخانی