در فراق شما چگونه می‌توان زیست؟
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، نامه‌های دانش‌آموزان استان قزوین به شهدا تصویری از صداقت، صمیمیت، مهربانی، تعهد و تعبد نسل امروز در پاسداشت مقام و منزلت یاران دیروزشان ترسیم گردیده که در نوع خود قابل ستایش و خواندنی است.
مرتضی علی‌رضایی از دانش‌آموزان استان قزوین است و طی نامه‌ای به شهدا این چنین می‌نویسد: به نام الله و به نام نخستین پایه‌گذاران به بهشت شهیدان و با سلام و درود بر پیروان راستین حسین (ع) که راه بشریت را با نور، علم و معرفت خویش، روشنایی بخشیدند و آنان را حسین‌وار به سعادت حقیقی راهنمایی کردند.
آنان که در نگاه‌شان، در کلام‌شان، در راه‌شان و قدم‌هایشان و در وجودشان، بینشی وسیع وجود داشت که بیانگر هزاران، هزار حقایق نهان بوده است. آنان که با پای گذاردن در بهشت‌های معصوم(س)، زینب (س) و حسین(ع)، سر به لحد امید آخرین خویش می‌گذارند و از یک دنیای ناامیدی به راحتی می‌روند و در کنار دیگر رزمندگان می‌آرامند و هرگز از مرگ هراسی نداشتند و بار‌ها امید و آرزوی شهادت را می‌کردند و اسطوره‌ای از جهاد، مبارزه، تقوا، پرهیزگاری، عزت، عظمت، بزرگی، شرافت و شهامت بودند.
بیایید به چهره رادمردی و سلاله حسین‌بن‌علی(ع) بنگریم، عزیزانی که واژه شمع را نمی‌توان برای آنها به کار برد که از آن افزون‌ترند، آنها را باید خورشیدشان نامید که همچون چشمه نوری در دل‌های خاموش و غبار گرفته از جهل ما تابیدند و قلب‌های ما را با نور خود منور گردانیدند.
اکنون‌ای فرشته‌های مهر، در فراق شما چگونه می‌توان زیست؟ چگونه می‌توان این وادی برهوت عمر را سپری کرد؟ چگونه می‌توان عشق و ایمان‌تان را بازگو کرد و در آشیانه‌های قلبمان جای داد؟ دیگر نمی‌دانم، نمی‌دانم که در وصف کمالات‌تان چه بگویم و شما را به چه نام بخوانم؟
لحظه‌ای نیست که افکارمان به سوی شما گسیل نشود و زبانمان در مدح و ستایش تان سخن نگوید کلمات لیاقت حمد شما را ندارند، اما افسوس، افسوس که شما دیگر در بین ما نیستید اگر چه خود نیستید، ولی یادتان، روحتان به بزرگواریتان در بین ما و در قلب‌هایمان جای دارد.
منبع: کتاب قاصدک (مجموعه نامه‌های یکصد دانش‌آموز به شهدا)
